BIBLE STUDY METHODS AND CURRICULUM DEVELOPMENT
Take-Dorm Examinations
Due on or before Friday, August 1, 2008, 7 a.m.
You can put your papers in our boxes, email to rvelunta@utsem.net and liztapiaraquel@utsem.net, or post to our class blog at http://utsbibleandcurrdev.blogspot.com/.
Please answer the following questions as extensively as possible.
1. If parables are subversive speech then offer brief interpretations of the following parables of Jesus:
1.1 Tenants in the Vineyard (Matthew 21. 33-45, Mark 12. 1-12, and Luke 20. 9-19). What is the message/challenge of this parable for you and the communities you serve? What is the message/challenge of this parable to peasant farmers who have been dispossessed of their lands and have to work under unjust tenant systems?
1.2 Workers in the Vineyard (Matthew 20. 1-16). What is the message/challenge of this parable for you and the communities you serve? What is the message/challenge of this parable to daily-wage earners who have no security of tenure and whose families have to face the threat of starvation each day?
2. If biblical narratives talk about redeemers and or God’s champions, identify the redeemers/champions in the following stories and explain why in each case. Assume that you are leading a Bible study among women.
2.1 “The Fall” (Genesis 3)
2.2 Ruth, Naomi, and Orpah (Ruth 1)
3. Which character in the Bible do you best identify with? Why? How would this help explain your sense of calling or vocation?
4. Theological Education in many South East Asian countries is grounded on the Critical Asian Principle. How do you understand this fundamental cornerstone? What are its strengths and its weaknesses?
5. What is your understanding of the Church’s ministry to the present Philippine context and what is its implications in your task as cultural transformers?
======================
Vision Mission Statements and Needs Analysis are due Thursday, 31 July 2008. Please put in Prof. Lizette’s box.
33 comments:
1.1 Ang Tenant
May mga taong hindi mo na mapaalis sa lupang hindi rin naman sa iyo na inari mo na, na sila na nakitira lang ng maikling panahon gusto nang angkinin ang lupang di rin naman sa kanila. Para sa akin, naniniwala akong walang pagmamay-ari ang tao dito sa mundo, ang mga nauna ay hindi rin naman sa kanila ang lupa at kung tutuusin ay para lang sa mga patay ang mga ito kasi dito sila ililibing. At para doon sa mga manggagawa na pinaalis sa lupang sinsaka nila, gawin nila kung ano ang tama para sa pagkakapantay-pantay. Kasi dito sa mundo kung sino ang mayaman ay siyang yumayaman ng todo na nagiging dahilan ng pagbagsak ng iba sa libingan.
1.2 Ang mga Manggagawa
Ang sweldo ay pantay-pantay: mabigat na trabaho, magaan, mataas, mababa, patagilid, madulas, patuwad, pahiga, matigas at kung anu-ano pang trabaho; pantay-pantay ang sweldo. Sa tingin ko ay magulo. Para sa akin, ang ideolohiyang nakapaloob dito ay kumunismo, ang pagkakapantay-pantay ng tao walang yayaman o maghihirap. Kung ang sasabihin dito ay ang tinatawag nating kaligtasan, yun ay tugma na ang nauna at nahuli ay pareho lang. At sa paniniwala ko ang kumunismo ay sa paghahari lamang ni kristo mangyayari kasi sinasabing pantay-pantay magmahal ang panginoon. Ngunit kung ang tutukuyin ay ang panlipunang kalagayan, magwewelga na talaga ang mga tao diyan kasi nga naman hindi pantay. Patay sa gutom ang nauna kasi habang marami na siyang nagawa ganun pa rin ang bigayan ng sweldo kaya magpapakamatay na lang siya, wag naman sana.
2.1 Ang pagkakasala
Mula sa "pagkakasala" ang tao'y nalagay sa alanganin at siya ay napalayo sa Poong manlilikha. Alam natin kung sino ang pinagbilinan ng unang utos ayon sa ating mababasa sa kasulatang kristiyano. Ang babae ay walang kasalanan gayun din ang lalaki at gayun din naman ang ahas. Lahat naman sila ay pare-pareho ang tinanggap na kaparusahan kung tutuusin. Ang ahas ay gumapang sa lupa, ang babae ay mahihirapan sa panganganak, ang lalaki ay magbubungkal ng lupa upang mabuhay ang lahat ng may kaugnayan sa kanya (mga anak at mga asawa). Ngayon kung sino ang bayani, ang lumikha pa rin siguro kasi siya ang gumawa at siya ang aayos kapag nasira.
2.2 Ruth, Naomi, and Oprah
Jerome D. Alvarez
Mid-Term Exam in BS & CD
July 30, 2008
1. Maikling pag unawa sa mga Talinghaga
1.1 Ang Talinghaga ng Ubasan at mga kasamá
Isang malaking katanungan kung kanino pinatutungkol ang talinghagang ito, sa kadahilanang ang teksto ay pumapatungkol sa usapin ng Lupa at relasyong magbubukid. Ang pagsasaka ay isang mahalagang bahagi ng isang lipunan, lalo’t higit kung ang katangian ng lipunang ito ay nakabatay sa kakayahang mag likha ng mga produkto mula sa kanyang sariling lupain.
Kung papansinin, sa unang talata ng teksto ay ipinakita ang aktwal na paglahok ng may-ari ng lupa sa pagtatanim, subalit, malamang na ang mga kasamá ang kanyang katuwang sa pagbubungkal at paghahanda ng taniman. Pagkatapos magtanim ito ay kanyang iniwan sa mga kasamá at naghintay na lamang sa panahon ng anihan.
Sa kalagayang kinahaharap ng mga magsasaka sa Pilipinas ay hindi nalalayo sa nasabing karanasan ng talinghaga, ang Panginoong may Lupa ay nakikibahagi naman sa Pamamagitan ng pag papautang o usura, kung saan ito ang kanyang bahagi sa pagbubungkal at paghahanda ng lupa, at maghihintay na lamang siya ng anihan.
Mahalagang pansinin rin ang hatian, sa kadahilanan ang kasamá ay hindi bahagi ng pagmamay-ari, mas higit na malaki ang bahaging nakukuha ng Panginoong may lupa, sa aktwal na karanasan, sisenta porsyento sa may-ari at kwarenta sa kasamá, maliban dyan ikakaltas ang usura at ang porseyto nito, suma total sako at kamalig ang matitirang bahagi ng mga kasamá.
Sa pagkakataong ito, ano ang wastong pag unawa sa usapin ng pagiging tapat na katiwala? Ang pagsamantalahan ang kakulangan ng mga kasamá, o sadyang mayroong hindi pantay na relasyon, particular sa hatian sa mga pinagkatiwalang pinagkukunang yaman ng tao.
Malinaw na ang mensahe ng talatang ito ay pumapatungkol sa mga taong walang habas na gumagamit ng kapangyarihan upang magsamantala at mangamkam ng mga lupain, sa kasaysayan mas higit na naipinakita ang ganitong Gawain sa panahon ng kastila kung saan ginamit ang simbahan upang manakot at magnakaw, na sa hanggang sa ngayon ay umiiral, ginagamit ng iilan ang kapangyarihang pampulitika upang magnakaw at magsamantala. Ang mensahe sa hanay ng mga kasamá na tumatayong pangunahing pwersa ng pangkabuuang pagbabago ay ipaglaban at ipatupad ang nagsasariling pamamahala sa usapin ng agraryo.
Sa huling talata, galit na galit ang mga Pariseo na walang ginawa kung hindi magnakaw at magsamantala sa kanyang bayan, gamit ang kautusan at posisyon habang hinuhuthutan ang abang anak ng Dios.
Hanggang sa ngayon ay hindi maipatupad ang tunay na reporma sa lupa, ang pantay na pagababahagi ng pagkukunang yaman ng bayan, sapagkat ang mga taong nasa posisyon ng pamahalaang papet ng dayuhan ay hindi papayag na mawala sa kanila ang kontrol sa malalaking lupain na kanilang armas upang patuloy silang maging alipin ng dayuhang mamumuhunan.
1.2 Ang mga Manggagawa sa Ubasan
Ano nga ba ang nais ng Panginoon? Isang komunidad na umiiral ang katarungan o isang komunidad na umiiral ang isang relasyon na hindi pantay.
Sa karansan ng mga taong nagbubuwis ng dugo upang makakita ng perang ipangbibili ng hain sa kanilang hapag kainan, tila hindi simpleng usapin ang magkaroon ng hindi pantay at hindi sapat na hatian sa usapin ng pasweldo o sahod.
Sa isang manggagawa na kailangan kumita ng halagang P400 bawat araw, ito ay may rekisito na buong araw siya ay magtatrabaho at tanggapin na mayroon mga batas na labag sa kanyang pagkatao o pagka manggagawa. Ito ang realidad ng manggagawa sa kasalukuyan.
Sa Tekstong basehan ng talinghagang ito, (Mateo 20:1-16) ipinakita ang kalooban ng Dios na ang lahat ay may karapatang mabuhay ayon sa kanyang pag gawa at pag tugon sa kanyang pangangailangan. Subalit kung ang bibigyang pansin ay ang usapin ng Paggawa, malinaw na ang pagbibigay ng wastong kabayaran sa pinagpagalan ay nakabatay sa kung ano ang itinakda at pinag usapan na nakabatay sa tumpak na kalalagyan, particular sa kalagayan ng mga manggagawa.
Ang manggagawa sa Pilipinas ay binubuo ng mga manggagawang pangserbisyo lamang sa kadahilanang walang kakayahan an gating bansa upang magtayo ng mga pagawaang industriyal. Sa ganitong kalagayan, kontrolado ng pamahalaan ang pagtatakda sa pasahod at sinasabing ito ay ibinabatay sa tunay na kalagayan ang pamilya ng manggagawa, dito sa Manila ang sabi ng gobyerno kailangan kumita ang manggagawa ng P400 na daan upang nakaraos sa pang araw-araw na pasanin, at upang maproteksunan daw ang mga manggagawa, itinayo ang Department of Labor at ang Regional Tripartite and Wage Board, ito ang mga ahensya nagseseguro sa kalagayan at proteksyon ng mga manggagawa. Subalit sa kasalukuyan ano nga talaga ang kalagayan ng mga manggagawang Pilipino.
Nariyan ang hindi pantay na pasahod, nariyan an kontraktwalisasyon, malawakang pagwasak sa mga union at pagpatay sa mga lider manggagawa na nagtataguyod ng demokratikong agenda sa hanay ng mga manggagawa. Ito ang tunay na kalagayan,
Ang gobyerno at ang mga dayuhan monopolista ang syang lumalabag sa itinakdang pasahod, na kung pag aaralan ay hindi naman sapat sa aktwal na pangangailangan ng mga pmilya ng manggagawa. Maliban pinagtutulungan igapos ang mga manggagawa sa isang kalagayan ng tuluyan nang mawala ang kanilang lakas upang ipagtanggol at ipag laban ang kanilang karapatan.
Sa talinghaga ng mga manggagawa sa ubasan, bagamat hindi pantay ang oras na trabaho, ibinigay pa rin ang wastong kabayaran ayon sa itinakda, subalit sa kasalukuyang kalagayan, ang mga taong pinagkatiwalaang magbantay sa ubasan, ang syang nanggogoyo at nanloloko sa mga manggagawa, na walang ibang nais kundi ang kumita ng pera upang magkaroon ng hain sa kanilang hapag kainan.
“Ang Talinghaga Tungkol sa Ubasan at mga Kasama”
Mark 12:1-12
1.1aGumgamit si Hesus ng kuwento o talinghaga upang mas maintindihan ng mga disipulo at ng mga taong nais mabukas ang kamalayan patungkol sa katotohanan at pananampalataya. Ginawang ilustrasyon ni Hesus ang talinghagang ito upang iparating sa mga tao ang kabuktutan at katigasan ng mga pinuno ng Hudyo sa kanilang kapanahuan. Ang ubasan ay ang lupang binubungkal upang matamasa ang kaligtasan at pagbabago ng sangkatauhan. Ang mga relihiyosong lider ay sadyang gahaman sa kapangyarihan. Sila rin ay mainggitin sa posisyon kaya’t ang tanging solusyon ay bumatikos at mag- slander lalo pa’t mayroon silang nakikitang pagbabanta sa kapangyarihan. Hindi lang ‘ yan, dahil sa kanilang insecurities sa sarili ay kaya nilang magwasak ng ilang buhay, maging buhay ng isang makapangyarihang guro/propeta/sugo. Ang mga sutil na kasama ay ang mga tao na hidi marunong makinig sapagkat ang tinig lang nila ang nais pinakikinggan; sila ‘yong starring, o bida sa eksena. At sila rin ‘yong mga tipong ayaw sumunod sa kasunduan-kasunduan ng pakakaroon ng bukas na pananaw sa buhay at pananampalataya. Huwag naman sana tayong maging katulad nila na gagawin ang lahat h’wag lamang masunod ang kalooban ng Diyos. Maraming ganyan sa church; ayaw nang tinuturuan, tinutuwid at pinangungunahan. Ang gusto sila ang laging tama at sinusunod. At kung ayaw sa pastor , ang ginagawa ay pinapatay ito sa pamamagitan ng tsismis at pegdeprived sa kanyang privilege gaya ng tamang sahod, 13th Month Pay, etc. Minsan din, si pastor ang nagiging sutil na kasama sa ubasan dahil ayaw niyang sinasapawan siya ng miyembro. Gusto niya e desisyon lamang niya ang dapat miasakatuparan. Mali rin naman ‘yon. Pinapatay niya ang Church dahil sa kanyang maling paraan ng pamumuno. Ang wish lang sana nating lahat; sa pagharap natin sa Dakilang May-ari ng ubasan, h’wag niyang bawiin ang mga pagpapala na nilaan niya sa atin. At matamasa natin ang bunga ng ubas na nagbibigay ng sagana, payapa at walang hanggang buhay.
1.1b Ang talinghagang ito ay mayroon ding implikasyon para sa mga pesante at mga haciendero. Ang lupang sinasaka ay hindi pagmamay-ari ng sinuman kundi ng Poong-Maykapal. Ito ay ipinagkatiwala lamang niya sa atin upang alagaan at pagyamanin nang sa gayon ay makatulong ito sa ating pang araw-araw na buhay. Subalit nakakalungkot dahil marami sa ating mga kababayang elitista at pulitiko ang nang-aangkin ng daan-daang libong ektaryang lupain at ginagawang tenants lamang ang mga magsasaka. Dahil dito. Kaunti lamang na bunga ang kanilang pwedeng mapasakamay. Kaya’t hindi mo masisisi kung mag-aklas sila.
Nais kong maging patas sa teksto at ilahad ang ibang pananaw. Ang pagbabakod at pagtayo ng bantayan ng haciendero sa teksto ay nangngahulugan ng kanyang pang-aangkin sa lupa gaya ng pagpapatitulo sa ngayon. Subalit ito’y ginawa marahil dahil kailangangang maprotektahan ang mga ubas laban sa mga magnanakaw. Ano pa’t magnenegosyo ka kung alam mong mananakaw at malulugi ka rin naman? Ang paghukay niya ng pisaan ng ubas ay hudyat ng kanyang pagkakapital upang ang produksyon at pag-market ng ubas ay siya na rin ang may control. Subalit ito rin ay ginagawa upang masmabilis ang pagbenta ng produksyon at makinabang hindi lang siya ganun din ang kanyang kasama. Ang nakikita kong problema sa kuwento ay ang una: ang pag-alis ng haciendero. Hindi ba’t dapat na nakatutok ang negosyante sa kanyang business upang hindi ito mapabayaan? Ano ang kanyang ginawa sa ibang lugar? Baka naman nagpalawak ng ari-arian? Sa kabilang banda, bakit naman kailangang patayin ng mga kasama niya ang bawat utusan upang kunin ang kanyang parte? Parte lamang naman ang kinukuha niya hindi naman ang buong kita. Bakit kailangang mauwi sa patayan ang pangyayari? Baka naman para-parehas lamang silang may maitim na motibo sa bawat isa. Ang siste ay ganito; maging patas ang bawat isa at maging makatarungan sa paggawa ng mga hakbang.
1. 2 Ang Mga Manggagawa sa.Ubasan, Mateo 20:1-16
Maliwanag sa teksto na ang kuwento ay patungkol sa paghahari ng Diyos. Ang bawat tao ay may puwang sa puso ng Panginoon. Ikaw man ay matagal nang mananampalataya o bago lamang, ang Diyos ay hindi nagtatangi lalo na kung kaligtasan na ang pinag-uusapan. Sino ako para diktahan ang Panginoon patungkol sa kaligtasan at pagbibigay ng gantimpala? Mas marunong pa ba ang tao kaysa sa Panginoon na May-akda ng kanyang buhay? Ang mahalagang nasambit sa talinghaga ay ang pagiging manggagawa ng bawat isa. Siya man ay old o new comer sa pananampalataya at paglilingkod sa Diyos at sa tao.
Sa kabilang banda, ang kuwentong ito ay pwede ring mahalaw sa buhay ng mga manggagawa na dugo’t pawis ang nilalaan maitaguyod lamang ang pamilya. Walong oras nagtatrabaho sa isang araw subalit kapiranggot lamang ang kinikita at minsan pa nga ay hindi nababayaran ng tama at naaabuso pa. Madaming manggagawa ang likas na masisipag at may malasakit sa trabaho subalit ang kanilang karapatan ay pinagkakait. Ang pagiging patas ng ibang ahensya ay hindi naisasapraktika. Ang halimbawa na lamang dito ay ang kawanihan ng gobyerno. Madaming government officials ang malalaki ang sahod at nakakapasyal pa ng ibang bansa ngunit panay absent naman sa trabaho. Hindi pa kasama diyan ang mga maluluhong bahay at sasakyan nila. At kung magrereklamo at magporpotests ang mga empleyado ay pwede pa silang personalin at sibakin sa trabaho.
2. 1 Mahirap sabihin kung sino ang Champion sa The Fall ( Genesis 3) lalo pa’t ang setting nyo ay Bible Study o Sermon- sapagkat si Adan at si Eba ay maliwanag na lumabag s utos ng Panginoon. Kapwa sila nahulog sa patibong ng Kaaway. Mas lalo nang hindi rin pwedeng maging bida ang ahas dahil mula sa kanya ang tukso. Ngunit kung ito ay magiging pelikula, at ako ang kritiko, ang nakikita kong nananaig ay ang ahas dahil wais siya at very witty. Imagine nagawa niyang maisahan ang tao na tinuturing na pinakamataas na nilalang ng Panginoon. Gumamit si Ahas ng gimik, kasama na ang charisma at konting gulang – bagay na nagdulot ng pagkalinlang sa kanyang biktima. Sa makatuwid sa oras na iyon, siya ay nanaig. Siya ang wagi!
2.2 Ruth 1. Hindi maikakaila na si Noemi ang Champion sa naturang kuwento. Mahirap mawalan ng mahal sa buhay lalo pa’t pamilya na ang pinag-uusapan. Ang mawalan ng asawa at mga anak ay hindi madali. Ito’y tunay na dagok ng buhay. Mas matindi pa ang kanyang suliranin nang bigyang laya niya ang kanyang mga manugang. Matanda na siya. Kailangan niya ng pag-aaruga at pamamahal subalit pinili niya na magparaya sa mga ito upang magkaroon din sila ng bagong pamilya. Mas nangibabaw kay Noemi ang magiging kinabukasan ng kanyang mga manugang higit sa kanyang sariling kapakanan. Madaming mga nanay ang tulad ni Noemi na handang ibigay ang lahat, maging ang kanilang kapakanan maging maayos lamang ang buhay ng kanilang mga anak.
3. Si David ang nakikita kong Bible Character na nakakarelate ako. Ang kanyang pinagmulan ay napakapayak at masasabing simple ang buhay. Marami siyang pinagdaananng hirap bago niya makamit ang pagiging hari. Hindi sa tagumpay lamang niya ako humahanga kundi higit sa lahat doon sa kanyang kabiguan bilang lider ng bansa at bilang umiibig. Ang kanyang pagkasala ay labis niyang tinangisan at buong pagpakumbaba syang humingi ng tawad sa Panginoon. Ang kanyang pag-ibig sa Panginoon at sa kanyang bayan ay hindi kumukupas kundi yumayabong pa dahil sa kanyang tunay na pagsamba. Siya ay totoong tao at masasabing malalim ang kanyang pananampalataya. Mababasa mo sa mga awit ang kanyang mga selebrasyon, kabiguan, pagdadalamhati at panaghoy. Si David ay isang hari na may hangaring sumunod sa kalooban ng Diyos bagamat maraming tukso at pagsubok siyang kinaharap.
4. The Critical Asian Principle has been the basis of Theological Education in South East Asian countries. To make more attached to present realities of the region, it is being revised and updated to current conditions where many issues are becoming prevalent. The challenge of globalization and social/cultural pitfalls overwhelm the Asian faith community in formulating “contextualized and sound theology.” The vastness of Asia as far as religion, culture, ethnicity, history and economy makes it multidimensional community; but at the same time makes the Christianity hardly dissect and categorize the truest essence of being an Asian Christian. Adding to the bottlenecks are the issues of ecumenism in the region, power struggle within countries , and even territorial disputes. CAP is helpful because it deals with the broader analysis of what is Asia all about, However, though admittedly its hard to accomplished overnight, CAP with the aid of churches should make a thorough studies, research and analysis of each specific Asian concern by each nation (e.g Spirituality, Gender Justice Issues, Colonization etc.) so that it will be more comprehensive and CAP will be really depended by Asian theologians.
5. In the Philippines, Church ministry has becoming a grand festival of religions wherein everyone is free to express their spirituality (except subversion) and uniqueness in liturgy. The only problem is that we have that freedom but we Filipinos limit our ministry to the conventional practice. Plenty of our churches still offering only the Western tradition of doing ministry and liturgy. It is not that we totally abandon them but can we also reflect on the good and beautiful things that have as Filipinos? I don’t also recommend ethnocentrism because t is not feasible based on our tradition and ethos. But isn’t it wonderful for us to give our heritage a chance to live it out and be part of the transforming ministry of the church? Communality, unity, embracing our ethnicity, and doing theology on our own are the many practiced which we Filipinos need to actualize since these are us. Being the called servant of God, we have the role to educate, inspire and motivate the faith community to respond to this need- the need of cultural liberty .
Emilio “Jon” Manaois Jr
Master of Divinity Senior
2. Ang Dios na mapagpatawad
2.1 Nagkasala ang Tao (Gen.3)
May tatlong karakter ang dapat na bigyan pansin sa talatang ito, una; Ang Dios na naglalang ng sangkatauhan at ang nakapalibot dito, Sya ang nagdesinyo ng lahat ng nakikita ng ating mga mata, maging ang tao na hinugis ayon sa Kanyang wangis ( Gen.1:27). Subalit sa kabila nito ay ang pag iral ng isang pwersa na itinakda ng tao na makasalanan, ito ay naipakita sa pamamagitan ng pag gamit ng simbolohikal na kaparaanan, ito ang ahas, na nabigyan ng masamang impresyon, particular sa naging bahagi nya sa kwento ng talatang tinatalakay. Ang huling karakter ay ang nilikhang tao na naka anyo sa hugis ng Amang manglilikha, sa bandang huli sila ay nagkasala, marahil sa mga bagay na nakikita subalit hindi nauunawaan. ito ang dahilang inilahad ng ahas sa pagkain ng bunga ng punong magbibigay ng karunungan.
Bagaman ang usapin ay patungkol sa pagsuway ng tao, ito ay nagbunga ng isang paglaya sa isang kalalagayang hindi malinaw sa mga kaganapan. Kung karunungan ang naging bunga ng pagkakasala, ito ay maaring nakabatay na rin sa pangkabuuan desinyo ng Dios, alam Nyang sa pitong araw na pagkalikha, buo at walang kulang ang Kanyang ginawa, kung Kaya Siya ay tuwang tuwa tuwing tinitingnan Nya ang Kanyang nilikha, ang ibig sabihin ang naging karansan ng tao ay bahagi ng kabuuang pagkalikha. Marahil ibig ng Dios na ipakita na ang kakayahang mag-isip at mag-desisyon ng indibidwal ay may kaakibat na responsabilidad. Ibig tanggap ng Dios na darating ang panahon na ang tao ay magsasarili, magkakasala at tatalikod dahil sa sariling nasain, kung kaya pilit niyang ginawan ng kaparaanang turuan ang tao sa wastong pamumuhay at pakikipag relasyon.
Sa ganitong pag tingin, lumalabas na ang Dios ay Dios na nakakaunawa sa lahat ng ating pangangailangan, bagaman ang tao ay sadyang mahina sa pagharap sa mga tukso, nariyan pa rin Sya na hindi kumakalimot sa kanyang pangako na hanggang sa huling araw ay kasama nating Sya.
2.2 Ruth, Naomi at Orpah (Ruth 1)
…saanman kayo pumaroon, doon ako paroroon. Kung saan kayo tumira doon ako titira. Ang inyong bayan ang magiging bayan aking bayan. Ang inyong Diyos ang aking magiging Diyos, Kung saan kayo mamamatay,doon ako ililibing….
Ang mga katagang ito ang nagpapatunay na walang kondisyon ang pagtanggap ni Ruth bilang bahagi siya ng pamilya ni Naomi, ito ay pagpapakita ng lubos na pagmamahal sa kanyang ina, bagamanan ito ay bumangga sa kultura umiiral sa gayon kapanahunan.
Ang pag tanggap ni Ruth sa kapalarang ibinigay ni Yahweh kay Naomi ay isang sakripisyo at paglilingkod sa magulang na naging bahagi ng kanyang buhay at nagbigay ng wastong pag unawa sa kabutihan ng Diyos na kanilang sinasampalatayanan. Sa kabila na sila ay parehong babae, naroon pa rin ang katatagang ipagpatuloy ang kanilang buhay ayon sa aral na nakita nila mula sa mensahe na ibinigay ni Yahweh sa pamilya ni Naomi.
Nangangahulugang hindi sagabal ang usaping kakayahan ng kababaihan, hinggil sa pagpapatuloy sa pagsuong sa buhay ng magulo, sa ipinakita ni Ruth at Naomi, naitatag ang isang kaisahang sila ay magkakaisa sa isang kaparaanang tutugon sa kanilang mga pangangailangan. Ito rin ay tumuligsa sa kulturang ang kababaihang nang kapanahunang iyon ay sekundaryo at inaalisan ng karapatang maging tao sa panahon ng pagiging balo.
Patunay ito na hindi lang sa pagapasakop sa kalalakihan makikita ang tunay na kaganapan ng isang babae, bagkus ang aral ng dalawang ito ay patunay na kailangan tuklasin ng mga kababaihan ang kanilang sariling kakanyahan at ito ay igiit at ipaglaban, sapagkat bahagi sila ng lipunan kinabibilangan.
3. Ako si…..
Si Isaias, ay isang propetang walang takot na nagpapahayag ng kawastuhan, katarungan, kapayapaan at pagmamahalan, na syang pundasyon ng isang lipunan inaaruga ng Manglilikha, sa kapanahunan ni Isaias lubos na nakakatakot ang kakalagyan ito, sapagkat ang panahon ay panahon ng pangongolonya na nag bubunga ng malawakang pagkawasak ng mga indibidwal na pag mamay ari, pagkawasak ng pamilya at kamatayan para sa karamihan. Sa ganitong kalagayan din lubos na naipapatupad ang mga desisyong hindi makatarungan, walang habas na pagsasamantala sa mga indibidwal at dislokasyon sa tirahan, mas higit ang direktang epekto sa mga bata at kabataang hindi nakaka unawa sa gayong kalalagayan.
Sa kasalukuyang kalalagyan tila yata walang pinag iba ang kasalukuyang kinahaharap ng mga Pilipino sa kinaharap ng mga taga jerusalem, Ang Pilipinas ay hindi pa rin nakakahulagpos sa gapos ng mga dayuhang mananakop, mas tila yata high tech na nga lang ang kaparaanan, subalit ang mga epekto at patakaran ay walang pinag iba, ito ay pananakop,pagsasamtala at panloloko sa mga Pilipino.
Ang walang katapusang gera sa Mindanao na hinaluan ng masamang ekspresyong “Gerang anti terorista” subalit lantarang pinagtatakpan ang matagal nang usapin hinggil sa lupang inaari ng mga katutubong taga Mindanao. Ang gera ng mga magsasaka laban sa mga Panginoong may lupa na nagtatago sa polisiya at batas ng estado at direktang control nita ang armado ng estado ay hindi pa rin binigyang pansin, mas higit lumalala ito.
Ang walang humpay na kagutuman, walang trabaho, walang pang paaral, walang …walang…walang…#%*^@#$. Ito ay kalalagayang panahon pa ni Isaias ay binigyan na nang pahayag. Subalit nakakalungkot man nagpapatuloy pa rin ito, subalit sa aking bahagi hindi dapat tumigil ang kapahayag ni Isaias at bagkus maraming Isaias pa ang kailangang lumabas upang sabay sabay na magpahayag sa kabulukang umiiral.
Ako sana ay maging katulad ni Isaias…….
1 BRIEF INTERPRETATION OF THE PARABLES
1.1 Parable of the evil farmer (Matthew 21:33-45).
The evil farmers in the parable were indeed evil. To what degree of right did they have, if there was any right at all so that they would kill the ones who would supposedly collect the owner’s share of the harvest, to the extent of killing his own son? Jesus puts us into the right perspective of owners-tenants relationship. This means, give to the master what is due to them and in the same way the master will give the rightful pay to the tenants. Although not stated in the parable the share allotted for the tenants but it is supposed to be understood that they were owed since the master sent someone to get his own share.
The parable should not stop at this point. It is also worth looking at the background or the context of the parable. Since at the time of Jesus, the Jews were under Roman rulership, in which the land could be theirs before and now was taken from them. The bitter part is working as tenant to your own land. This could be the reason why the farmers hate the owner of the field and to kill the sent messengers was only a way of their retaliation. The giant machinery in today’s system of land grabbing is even worse than killing one person – it’s killing the whole family and the generation to come.
But was it lawful to kill because somebody grabbed the land from you? Jesus gave his audience the option to answer his question and they gave an eye-for-an-eye and a tooth-for-a-tooth matter-of-fact answer. The farmers deserve a brutal death! But Jesus said that the owner’s messengers who would come to get the share for the master, even the son himself, could have been their own stone for foundation, the very ambassadors to create goodwill between them and the owner, but they rejected them.
1.2 Parable of the vineyard workers (Matthew 20:1-16).
The landowner in the parable had all his rights as to how much he would give his workers pay for the day as long as he would not pay them below the agreed amount. If he paid extra, that’s extra grace. Nobody deserved it and therefore should not be a ground for questioning but a reason for thanksgiving. What I am seeing in this parable is man’s inability to pay gratitude to the giver. They could have been just idle the whole day and earned nothing if not because of this landowner’s prerogative to seek for people who can work to earn. Therefore their pay was justified, fair, and heaven-sent.
On the other side of the story was the loathsome reality of our present-time workers who are living on the edge, on a daily-wage earning. What if they get sick? Would they still be able to eat the next day, much less buy a medicine? Are these questions being considered or asked by our government and church to be something of primary importance, as part of the totality and essence of a person being created by God in God’s own image? The daily wage that the parable had presented was, to our context, an unfair and inhuman treatment. The government particularly has benefited largely on the produce of our laborers and multinational investors that it would only be irrational and immoral not to protect the welfare of the laborers as to their right for labor security. If the landowner of the parable, who at that time settled for a primitive economic system for his land through a daily-wage basis, showed extra grace by giving a uniform pay even to the late comers to work, how much advance and gracious our dealings should be to our laborers considering the breakthroughs of economics and scientific advancement that we have over the millenniums. The government has done enough compromises to the foreign investors in exchange for a very low wage for the workers. The aim, according to the government, is to attract them so we could produce more works. Take it or leave it. Anyway our people are idle the whole day, so better work and have a wage at the end of the day – very much like the one in the parable. If I am to weigh this, our system has been mesmerized adamantly by the presence of these giants in our economy that it forgets to consider that the economy’s prime mover is the labor sector. Take away this sector and we end up sighing. It’s time to have a paradigm shift in our dealings with this matter.
As a church, what are we supposed to do? Hasn’t Jesus called us to work for justice for the oppressed? Did we fail to recognize this evil in our society, much less act on them? I think that being stewards of God’s Word, being channels of God’s peace and being heirs of God’s kingdom, we are called to expose this evil in our land and be purposive in our dealing with it. We don’t need to go against the government, but rather, we go hand-in-hand and offer a godly solution to this problem. We have all the powers to change our present situation, since Jesus commanded us to go and teach “them” and we are bringing his authority. By teaching them, we build a more concrete and lasting change for all, rather than do it subversively.
2 IDENTIFYING REDEEMERS/CHAMPIONS
To identify hero or redeemer in a story, I don’t jump ahead and pick one. I first search for the goal or the issue of the story and then identify the hero.
2.1 The Fall (Genesis 3)
The true goal or issue of this story is living in the garden, left with stewardship for God’s creation and following God’s instructions. Since they violated, the goal was defeated. No one is a champion or hero; in fact they were all cursed.
But if we try another angle and consider knowledge being the goal or issue of the story, then I should say that it was Eve. She sacrificed herself, even against the very words of God not to eat of the fruit. She was brave enough to violate the order of the Lord in exchange for the knowledge of good and evil. She knew she would suffer for the consequence but was determined to do so. She was not even selfish to keep the fruit to herself but shared it with Adam.
2.2 Ruth, Naomi, and Orpah (Ruth 1)
I consider Naomi to be the hero or redeemer of the story. It is because she paved the way for Ruth to be able to become the wife of Boaz as the story progresses. Naomi gave an option for her two daughter-in-laws to leave her so she could live her life back to her homeland. But she was receptive to Ruth’s offer to be with her all her life. Naomi’s generous and liberating attitude also paved the way for Orpah to live and start a new life back to her own country. This in turn caused Ruth and Naomi to develop their ever tightly bonded relationship, in spite of hardships and famine.
3 IDENTIFYING MYSELF WITH BIBLICAL CHARACTERS
I would like to identify myself to Samuel. I am the youngest in the family; in fact my parents didn’t plan for my conception. When I was born I was literally offered by my mother for ministry work. I tried to dodge here and there whenever they would remind me of their desire to be God’s servant. I have two brothers who are pastors. “I shouldn’t be one of them. Too many in the family” – was my constant reply. The calling was confirmed in my college. But I still finished my college course and while working, there the Lord called me and I heard it. Samuel heard God calling for Him.
This helped me a lot in my ministry to the vineyard of the Lord. The calling becomes to me a constant reminder of God’s faithfulness in the midst of crisis and trial. It reminds me that no matter how hard or trying the situations may be, it is not a reason to give up since there was a clear call. Without it, I could have withdrawn and take another route.
4. THE CRITICAL ASIAN PRINCIPLE. HOW DO YOU UNDERSTAND THIS FUNDAMENTAL CORNERSTONE? WHAT ARE ITS STRENGTHS AND WEAKNESS?
The critical Asian Principle plays a great role in the formulation of theological studies that are very “Asian”, distinctively “ours”. There is no better reference than having to frame our theological concepts and judgments in line to our own way of understanding the gospel. This concept became relatively better since it tackled issues with sensitivity to culture, gender, ecology, social issues, etc as part of human existence. This way, our manner of theologizing will not be limited to the western ways and consciousness, but really suited to our own context. The downfall to this approach maybe perhaps in the way how faithfully the message is brought to our context, since the original audience of the scripture was the Israelites. It takes a lot of cultural considerations as to how much effort we apply in unwrapping the “cultural husks” just to reveal the “naked” gospel in order to serve it to our own culture.
5. WHAT IS YOUR UNDERSTANDING OF THE CHURCH’S MINISTRY TO THE PRESENT PHILIPPINE CONTEXT AND WHAT IS THEIR IMPLICATION IN YOUR TASK AS CULTURAL TRANSFORMERS?
My own understanding to the ministry of the church to the Philippine context is that our church is tasked to reveal the truth, which can liberate our people from poverty, from political manipulations and to the hollow lies of the present government. The church should not be one-sided: to critique one side and lift the other. It should stand as the guiding moral and spiritual leader of the society which exposes lies and evil but not invoke rebellion. 1Peter 2:13 says “Be subject for the Lord's sake to every human institution”. This means that in all of the church’s effort to correct the social situations, it should remain as subject to the government, for God’s sake.
In my own opinion, the church is not tasked to transform the culture, but to guide the culture in light to the Word of God. Since Jesus himself was not against culture and tradition. But if tradition voids the Word of God (Matthew 15:6), then it’s time for the church assert that God’s Word is supreme over tradition.
BIBLE STUDY METHODS AND CURRICULUM DEVELOPMENT
1.
Mga Kapatas sa Bukirin
(Markos 12.1-12)
Ang maikling kuwento ay tungkol sa may-ari ng bukirin at ang mga kapatas nito. Ito ay isang malinaw na paglalarawan ng kasalukuyang sistemang umiiral sa isang bansa na kung saan ang mga mayayaman ay siyang nagiging “Panginoon” at ang mga mahihirap ay siyang gumagawa sa bukirin, sa madaling salita ay mga bayarang upahan. Hindi sinabi sa atin kung ang lupa ay pinaghirapang ipundar ng may-ari o kaya ay kinamkam sa ibang tao (dahil naging usurero). (Ito rin ang kalagayan ng pamayanan na aming pinaglilingkuran (kasama ng aking pamilya) ang barangay Pitpitan, na ang iglesya ay nakapaloob sa lugar na malawak ang mga bukirin. Ang kuwento ni Hesus ay isang katotohanang umiiral sa panahon nila at sa panahon natin ngayon. Ang bukirin ng mayaman ay kanyang ipinagamit sa ibang tao, maaaring kakilala, kapitbahay, kamag-anak, kaklase o kalaro. Walang sinabi ang teksto kung nagkaroon ng pirmahan ng kontrata, dahil ang verbal na usapan ay sapat na. Dahil umiiral ang sistema ng pagbubuwis, kinukuha na ng may-ari ang kanyang bahagi sa naging bunga ng mga panananim. Hindi naging madali sa may-ari na kunin ang kanyang bahagi. Nagpadala siya ng mga emisaryo, na binato, binugbog ng mga kapatas, bakit? Narito ang ilang bagay na nakikita ko, una, marahil naging marahas ang emisaryo nang siya ay tumungo sa mga kapatas, hindi niya kinilala na ang mga kapatas ay naghirap din sa lupa upang ito’y maging produktibo. At sino ba naman ang magtitiyagang magbungkal ng lupa at magtanim kung ang bukid ay mabato, tuyo na tulad ng disyerto o kaya naman ay malapit sa dagat? Pangalawa, naging mayabang ang emisaryo, pinairal niya marahil ang kasabihang Pinoy na “ang langaw (emisaryo) kapag tumuntong sa kalabaw, mas mataas pa sa kalabaw.” Marahil ang naging pagtingin ng emisaryo sa mga kapatas ay napakababa, parang yagit. Hindi naisip marahil ng emisaryo na siya’y bayaran din at umaasa sa suweldo ng kanyang amo, na kung hindi siya magtatrabaho hindi magkakaroon ng laman ang kanyang sikmura. Ganito rin sa barangay Pitpitan, kahit araw ng pamamahinga o ng para sa pamilya ay kayod-kalabaw pa rin ang mga tao roon upang may maipakain sa pamilya para sa isang araw. Ang ganitong sistema ay magpapatuloy lalo na at maraming mga magsasaka ang nahuhumaling sa mga tinaguriang “blue-collar jobs” na nakahandang ipagpalit ang lupang sinasaka marating lamang ang lungsod at doon makapagtayo ng tahanan at pamilya. Sa sitwasyon ngayon na tuwirang ipinagbibili ng pamahalaan ang mga lupaing hindi naman talaga kanya sa mga dayuhang mamumuhunan. Isang halimbawa ay ang Hanjin na matatagpuan sa Subic. Alam natin na ito’y ipinagamit ng pamahalaang Arroyo sa mga Koreano, ngunit ang sinasabi sa taong bayan na ito’y tatagal ng limampung taon (50 years). Hindi rin marahil alam ng marami na kasama sa pagpapaupa ay walang habas na pagpuputol ng mga malalaking gat na ilang dekada o daang taon na ang gulang ng mga ito. Hindi rin marahil alam ng marami na maraming aksidente ang nagaganap sa loob ng nasabing kumpanya na nauuwi na lamang sa dole-out o pagbabayad ng danyos sa pamilya ng mga nasawi na hindi na nagagawa pang malaman sa pamamagitan ng mga pahayagan. Hindi rin marahil alam ng marami na ang mga bundok ng Zambales at ang buong Pilipinas ay mayaman sa iba’t ibang uri ng mga mineral (ginto, chromium, nickel at iba pa), at ito ang kinukuha ng nasabing kumpanya at ng marami pang mga dayuhang mamumuhunan. Hindi marahil nakapagtataka na “napuno ang salop” ng mga kapatas, dahil mismong anak na ng may-ari ng lupa ang nagpunta upang “maningil”. Marahil ang anak ng may-ari ay nakapag-aral sa mga prestihisoyong institusyon, ngunit hindi nabago ang ugali, “balasubas” din tulad ng kanyang tatay tulad sa kasabihang Ingles “like father, like son”.
Mga manggagawa sa Bukid
(Mateo 20.1-16)
Panahon ng pag-aani at marami ang kailangan na gumawa sa bukid, nagpaskil ng paanyaya ang mayamang may-ari ng bukid. Kaya marami ang nagpunta at lahat naman sila ay tinanggap, kahit yaong mga wala pang gaanong karanasan sa “pakyawang” trabaho ay kinuha, matapos lamang ang paggapas. Marahil sobra nang hinog ng mga butil at ito ay ipapadala sa abroad, pang-export quality kung baga. Nag-umpisa ang maramihang trabaho, sa kasunduang pang-isang araw ang tatanggaping bayad o upa, marami ang nagapas, ngunit kulang pa sa quota na hinihingi ng kausap na tao ng may-ari (o middle man, sa terminong pang-negosyo). Dumating ang tanghali, puspusan pa rin ang paggapas, ngunit kulang pa rin, nagkaroon na ng shifting sa mga gumagawa at napilitan pa ring kumuha ng gumagapas ang may-ari, ngunit talagang hindi sumapat. Pagdating ng bandang hapon, nakita ng may-ari na may mga patayo-tayong istambay sa tabi ng daan kung kaya inamuki niya na magtrabaho rin. Sa madaling salita, natapos ang paggapas at oras na ng pagpapasuweldo, unang tumanggap ng suweldo ang mga nahuli, at mga nauna ay nag-aakala na tatanggap ng mas higit pa sa mga sinundan nila. Ngunit ang malaking kalungkutan nito, pare-pareho sila ng mga tinanggap. Nagreklamo agad sila sa may-ari sa hindi “patas” na pagpapasuweldo. Ang naging resulta, hindi pinagbigyan ang kanilang hinaing at pinagsabihan pa. Ano ang implikasyon nito sa atin? Una, uso na noong panahon pa ang “pakyawang” trabaho. Kung pakyawan nga naman, hindi matatali sa pagbibigay benepisyo ang mga mamumuhunan. Madalas kapag ako’y sumasakay ng bus, malimit na may mga sumasakay na mga pinuno ng unyon na nananawagan ng kaunting tulong upang maipagpatuloy ang kanilang isinusulong sa pakikipagbuno sa mga nagmamatigas na may-ari ng kumpanya (halimbawa ng bus). Nakita ko kung gaano kahirap ang kanilang kalagayan, maging ng kanilang pamilya. May nagbirong pabulong minsan, “ang daming nakoryat (nahingi) ni manong”. Medyo nagpanting ang tainga ko dahil hindi na nga nagbigay yung nagbiro, namintas pa. nanahimik na lang ako at baka mapaaway pa. Siguro nga ganoon ang reaksiyon ng mga taong hindi nauunawaan ang kalagayan ng iba o hindi pa dinanas ang mamalimos para lamang makakain ang sarili o pamilya. Pangalawa, marami ang walang pirmihang trabaho, at kung mayroon man, hindi sasapat sa pang-arawang gastusin. Sa ganitong sistema at kalakaran ng ating bansa na maraming “professionally unemployed” taun-taon na hindi bababa sa 100,000, saang factory, establishment o tanggapan magsisiksikan ang mga ito? At kung walang opisina, sa ibang bansa ang tiyak na tungo nila (OFW, madalas tinatawag na “bagong bayani” n gating pamahalaan. Ngunit sino nga ba ang hindi naging bayani at may gustong matawag na isa ka sa tulad nila? Ang malungkot na katotohanan din ay maraming mga kaso ng mga OFW ang hindi na nasolusyunan (mga binitay na mga Pilipino, halimbawa’y si Flor Contemplacion, ginawang pelikula pa ang kanyang naging buhay) at hindi na magagamot pa (ang kirot na iniwan sa mga pamilyang nawalan ng mahal sa buhay). Usung-uso pa rin ang nepotismo, ang “kamag-anak incorporated” na ang palaging kinukuha ay yaong “malapit” o “kakilala” ng may-ari. Kaya kapag may nagawang kalokohan, mas madaling mapagtakpan. Pangatlo, hindi uubra ang mga bayarang manggagawa sa mga nagpapasahod at namumuhunang kapitalista. Madalas ang pang-aabusong verbal, kung hindi man emotional o psychological sa mga employees ng mga among investors, sa Pilipinas at maging sa ibang panig ng mundo. Sinasabi rin ng mga datos na number 1 exporter tayo ng mga manggagawa, maliban pa sa mga raw materials, na kapag ibinalik sa atin ay dolyar na ang bayad (halimbawa ang factory ng Mattel sa Bataan, gumagawa ng Barbie dolls na kilala sa buong mundo). Ang malinaw na layunin natin bilang mga manggagawa ng Diyos ay ipaunawa sa mga taong nasasakupan ng ating mga barangay ang ganitong katotohanan, na ang patuloy na laban ay sa sistema at hindi sa tao. Mayroong magagawa kung hindi mananahimik at magsasawalang-kibo. Ang nagwagi para sa akin sa nasabing usapin ay yaong mga bayarang trabahador sa bukid, dahil kahit ayaw nila ng sistema, naipaabot nila ang kanilang tunay na sitwasyon. At natitiyak kong hindi na sila kukunin sa susunod ng may-ari ng lupa, dahil magtatanda na ito o kaya’y matatakot na sa muling pagkukrus ng kanilang mga landas, baka nga naman masaktan siya o mapatay.
2.
ANG USAPIN NG MGA BIDA SA GRUPO NG KABABAIHAN
Sa bahagi ng Genesis 3, ang nakikita kong nararapat maging bida ay ang puno, dahil bagaman ito ay nilikha rin ng Diyos, hindi umubra na ito’y sisihin ninuman, maging ng Diyos. Ginanpaman nito ang pagiging piping saksi sa isang tagpo sa buhay ng tao, ang mabisto ang tao sa kanyang ginawa. Ginawa rin ng puno ang kanyang tungkulin na magbigay ng dahon upang magamit ng mga taong nagtatago tulad ng sa isang babae, magbigay ng proteksiyon sa mga nanganganlong sa kanya, sa ilalim ng kanyang mayabong na lilim. Ito’y hindi kayang gawin ng mga lalaki na madalas pa ay umaabuso sa kanilang kakayahan at kapangyarihan (dahil “weaker sex diumano ang mga kababaihan).
Ang pangalawang bahagi ng mga bida sa grupo nina Ruth, Naomi at Orpah ay si Orpah. Hindi siya nangimi na balikan ang kanyang pamilyang pinagmulan. Ayaw niyang matali sa pangunguna ni Naomi na nakita niyang mahina, sumusunod na lamang sa dikta na sitwasyon (ng kanyang biyenang lalaki na si Elimelech), at pumupunta sa isang lugar na walang wastong paghahanda at katiyakan. Ang paguwi ni Orpah sa kanyang mga mahal sa buhay ay isang patunay na kaya niyang ipagpatuloy ang buhay kahit na wala na siyang asawa. Hindi rin binanggit sa atin kung ang kawalan ng asawa o anak sa kulturang Moab ay isang “sumpa” tulad sa kaisipan ng mga Israelita. Gayundin, bagaman mabigat sa loob ni Orpah na iwan ang bilas at biyenang babae, “life must go on” wika nga ng ilan.
3. ang karakter na napili ko sa Bibliya ay si Isaias, dahil doon sa kabanatang 6, nakita ko ang aking sarili na tumugon sa “tawag ng Diyos” upang mayroong magpapatuloy ng mga gawaing magpapabago (na alam kong marami nang nauna na sa akin) at magpapalaya sa mga “alipin” ng iba’t ibang “panginoon”. Si Isaias ay isang “kabataan” na nakita niya ang kalunus-lunos na kalagayan niya at ng kanyang bayang pinagmulan. Ang totoo nito, wala sa bokabularyo ko ang maging pastor, dahil “wala” akong kakayahan na maging isang lingkod. Ang talagang nakatakda na maging isang pastor ay ang pinakamatanda naming pinsan, ngunit hindi ito nangyari. Ang hindi ko rin alam na panalangin na dati pa ng aming yumaong lolo na kapag nagkaroon siya ng isang apo na pastor “nakahanda na siyang mamatay anytime”, at ito nga nangyaring hindi ko inaasahan. At narito na ako ngayon na naglilingkod sa loob na rin ng mahaba-habang panahon, at patuloy ko pa ring nakikita ang hamon na hindi dapat maging balakid upang maglingkod, na kung minsan din ay sumasagi sa isipan na tumigil sa paglilingkod (na naging karanasan din marahil ni Isaias at ng marami pang naunang mga manggagawa, kabahagi sa ministeryo ng Diyos). Ngunit kailanman ay hindi ko pinanghinayangan na ko’y maging isang manggagawa sa ministeryo ng Diyos.
4. malinaw na ang sentro ng ganitong kaisipan ay ang pagkakaroon ng kaisipan at teolohiyang maka-Asyano, nananatiling “nakatungtong sa lupa” at nakikilahok (community immersed) upang makatugon sa mga hamon ng panahong nagbabago. Ang malaking kalungkutan ko sa mga nakalimbag ng mga salita, ito ay nagmimistulang “anino” na mahirap hulihin dahil sa mga nakapagisip nito ay nagkaroon na ng (malinaw) na “personal interest” sa paglipas ng maraming panahon at pagkakataon.
5. ang tungkulin ng ating mga iglesya ay tumugon sa hamon ng pagbabago, tumugon sa pangangailangan ng ating lipunan na matagal nang lugmok sa kahirapan at pang-aalipusta. Bilang isang manggagawa, malaking salik ito upang maipagpatuloy ang pagtulong sa mga nagiging “alipin” dahil (diumano) hindi mga nakapag-aral upang sila ay “makalaya” at makapamuhay sa lipunang mababa ang pagtingin at pagtrato sa kanila. Hindi natin maaaring iwan o takasan ang sitwasyong ito, dahil bahagi tayo palagi ng ating lipunan, ang ating pagkilos ay nararapat sang-ayon sa kapakanan ng higit na nakararaming maralita at binubusabos ng ating lipunan sa loob ng mahabang panahon.
1. Interpretations of the Parables of Jesus
1.1. Tenants in the Vineyard (Matthew 21:33-45, Mark 12:1-12 and Luke 20:9-19)
The tenants in the story are the classical example of greed people in our society who forgot their position as steward accountable to a higher power. Such people when given a foretaste of benefits will suddenly grab the whole package without minding their responsibility to higher authority. The landowner is the legitimate power over the vineyard and the tenant shall transcribe to the will of the owner. As far as this parable is concerned, the owner was good and responsible acknowledging its obligation to the tenants by making sure of a sustainable vineyard; planted, hedge it in to prevent destruction to the vines, putting up a wine press and a watchtower for further protection. Everything was set accordingly. In the time of harvest, the tenants refused to pay tribute to the owner but instead killed the servants of the owner as well as the child of the landowner to further their benefits and grab the land for them.
In reference to our present situation, the parable serves as a liberating instrument to claim again what the people owns. The landowner is the Filipino people. Those who are in various positions are but charged by the Filipino people to manage the Philippines. The power of these people emanates from the Filipinos and shall subordinate and work for the Filipino pleasure. But, the charge people did not do their job well and became greedy in their position corrupting the treasure of the Filipinos and acting as the owner of the country. The prophets sent by the Filipinos to remind them of their noble task have been killed. Extrajudicial killing was happening to the servants. They killed everybody who were openly disputed the government. Corruption continues and becoming worst leaving nothing for the children of the Filipinos, thus, killing the children of this country. Therefore, this is now the time of judgment. The Filipinos, the source of power of those who are in the position, had spoken to leave the posts of these irresponsible and greedy government officials. It is high time for the Filipinos to act with sovereignty and give the positions to the worthy people who genuinely espouse the goodwill of the Filipino people.
Furthermore, in light with the unjust tenant system imposed by the few claiming ownership to vast of lands in the whole archipelago, peasants shall invoke their right of ownership of the land. It is the whole Filipino people who own the land and not only by few rich Filipinos who are able to register vast of lands for a title, grabbing from the small peasants whose lives are connected with the land and multi-national companies using dummy persons in registration to own lands. The Filipino people must join the peasants to stop these rampant activities of those greed rich people. Those who are in the positions are not rendering their service or role to protect the rights of the Filipinos particularly the rights of the peasants. Therefore, massive actions from the sovereign people must be taken and trample down those greed in the government and place a transforming government, a genuine government of the people, by the people and for the people, that would crushed the greed people in our society.
1.2. Workers in the Vineyard (Matthew 20:1-16)
The parable of the workers in the vineyard is an ideal picture of Jesus in the labor sector in our society. Jesus proclamation of the parable was an attack to an existing system in the labor sector of his society that would make people impoverished due to unemployment. Many people are standing idle due to unavailability of works (v. 3-7). Jesus was attacking the ruling government due to its impotence of making jobs for ordinary people. The picture of an employer going out to hire people is a picture of a responsible government officials making job for the jobless to support their living. Another attack was the bias of the employer in employing workers. The presence of the response of the worker in verse 7 to the question of the employer might also connote unfair hiring. Those who are employed were only chosen few which made available to them maybe because of connection to the employer or any means which other people did not have. Equal treatment of workers was then amplified by stressing on the point of giving equal salary due to the workers (v. 8-10). Thus, Jesus was calling for creation of job and justice in employment and salary and benefits.
The task of the government is security among the people whom it is serving. Part of its function is to create jobs for the jobless so that there will be abundant food in every table. This has to fulfilled by designing a policy that will ensure the livelihood of the workers. In the Philippines, contractualization is a horrific phenomenon that endangered the life of the labor sector. This is a terrible burden to the workers. This burden was amplified by difficulty of being hired due to nepotism or “palakasan” system in employing laborers. Another problem is the inhumane cost of labor that does not even reach the minimum or basic income that would give dignity to a family. The laborers must received due salary and benefits from his/her whole day work and this is the responsibility of the employer as well as the government who shall serve to make policies and execute it for the well being of its people. If the proper authorities will not act on this matter then the life of the laborers will have to face the threat of starvation. Therefore, as Jesus called for a humane life among the workers/laborers, the labor sector must call for the abolition of contractualization and a wage hike at least across the board so that security and integrity of living will be realized.
2. Redeemer/Champion of God in the Stories
2.1. “The Fall” (Genesis 3)
The situation of Adam and Eve was a captive of a powerful being that dictates what the couple has to behave. In implication they were not free to do what they desire for themselves. Furthermore, Adam and Eve were living in deception knowing that the wonderful tree of knowledge is harmful to them even just touching it and did not enjoy the life of being wise/knowledgeable. The couple was living in bondage and was denied of their right to become wise and knowledgeable where in fact they were naked and the beings surrounding them were taking advantage of the situation. Therefore, the serpent in the story was the redeemer who happened to liberate the couple from the bondage of innocence/foolishness and deception. The serpent told the truth primarily to Eve and the truth sets Eve free from being foolish and eventually also to Adam. Despite of the punishment may received from the powerful being, the serpent risk its life to liberate the couple and enjoy their lives away from foolishness and deception.
The life of Adam and Eve are very much evident in our society in which the people were denied of their rights of education as well as domesticating women and given less important in education especially in tertiary and graduate level. The perceived knowledgeable people always took advantage of the uneducated or illiterates through deception and counted them as instruments for their pleasure and advancement. In this kind of society we need serpents who are brave enough to take the risk of educating and opening the eyes of the people against the evil-doers in our society by uncovering the evil agenda of these people even to the point of offering their lives for the welfare of the downtrodden.
2.2. Ruth, Naomi and Orpah (Ruth 1)
In this story, Naomi appears to be the champion. Despite of the bad lucks in her life, she continues to be strong and in her mind. She served justice to her daughters-in-law, Ruth and Orpah, by giving them the choice of freedom. Ruth and Orpah were not treated by Naomi as her property but giving them the freedom to decide of their future after citing several thoughts that would convince the two to return home although only one decided to be free and one decided to be with her. The action of Naomi considered the advantages or significance of living in one’s own place, people, ideology, and cultural heritage (v. 15) and the difficulties of being away from home (an alien/foreigner) or as she experienced when they flew away from their place with her family to Moab. In addition, Naomi also considers the freedom of Ruth to do what she wanted to do after a thorough discussion. In addition, Naomi reflects the heart of a woman who advocates the women’s course and she invoke her right to name her experience. She did not allow the people in Bethlehem to snatch her right of naming herself as Mara instead of Naomi (v. 20) based on her own experience. Thus, Naomi is the champion of God in instituting justice in this story.
3. Bible Character Identification
A particular ruddy and handsome boy, David in 1 Samuel 17:41-51 is the best person that I can best identify myself. Despite of his personal drawback such as being boy which led the people in belittling him did not hinder him to become victorious. He knows how to employ what he had to battle and defeat the monstrous giants who insulted and endangered him as well as the people in his community. In my calling to the ministry, there were people who personally demeaning me by giving less importance, rejecting my desire to serve in the ministry and personal attacks due to my personal and family background. However, these people recognized their mistake when they saw prosperity in the ministry that I am performing to the point of requesting me to continue and to be in partnership with them. Ministry, in light with the life of the boy in 1 Samuel is being able to employ the little things one’s has at present and the rest is depending to God who calls for the purpose of bringing the reign of God in the midst of the people.
4. The Critical Asian Principle
The Critical Asian Principle (CAP) as a fundamental cornerstone focuses on the identity of Asian people as individuals with dignity, and cultural heritage. CAP as a ground for theological education in Asia will boost the waning Asian spirituality and stimulate nationalism and concern in this region of the world which was occupied by different superpowers in the west that resulted to identity and economic crises. With this fundamental cornerstone, a revival of Asian spirituality will be in its due course and western dominant theologies will be uprooted and help the Asian churches to theologize freely considering the cultural heritage and others away from western framework. The situation or phenomenon especially on the issues of power struggle, ecological problems, diseases and disasters, religious diversity, colonization, reclaiming indigenous identity and minority rights and other pertinent issues will be given emphasis and provide means to solve accordingly in light with an Asian understanding. However, as we can observe today, western belongings are deeply rooted in Asia in every sphere of life of Asians; social, emotional, physical, science, economy, education, culture and arts. This means that the task of Critical Asian Principle supporters is difficult and it might resulted to social insurrection if not properly dealt especially among the colonial adherents. A possibility of resistance from western superpowers can be expected since they were benefited with their superiority in this part of the world. If this will not properly taken, peace is at stake. CAP as promoting regionalism can be another source of problems particularly with the international community as well to our own people who are enjoying the benefits of globalization. It might also pave the way of labeling Asians as separatist from the world community. Our desire to revive Asian spirituality might also be seen as backward progress since we will be campaigning of going back to the old or original practices, beliefs and others. People might not cooperate with it unless magnificently transformed the mind of Asians.
5. Church Ministry in the Philippine Context
Philippines is a country of people struggling for self-identity and self-dignity. The fact that the Philippines has been a subject of different colonization for hundreds of years, self identity has faded due to dominant cultures imposed by the colonizing powers. The original culture of the pearl of the orient was demonized and gradually and forcefully eliminated by the invading powers with the help of the missionary agents. The real picture of the Philippines became westernized and Filipinos became foreigners to their own country. The question of who is the real Filipino is still a debate and a struggle of the Filipino people to be informed and freed from a Filipino corrupted identity. Another effect of various colonization in the Philippines is in terms of self-dignity. Due to corrupted mentality, some Filipinos sell the Philippines to different foreign corporation without thinking of its tremendous effect to the country’s inhabitants. Constant corruption or rape of the archipelago’s natural resources of different multi-national corporation and the colonizers leave the Filipinos nothing for their tables. Consequently, many and many Filipinos are becoming poor struggling to survive with little leftovers of the gluttons of the world. Starvation can be widely observe in this archipelago. The dominant influence of the past colonizers is still present that the government still cannot have a leeway act in its own. Directly and indirectly, the Philippines is still under colonization which directly affected the lives of every Filipinos. However, the Filipinos had expressed their desire for liberation and to let justice flow as streams and restore their integrity of living.
In light with the ministry of the church as an agent of restoration, the church shall carry the burden of the Filipino people towards the fulfillment of a society reigned by God where there are justice peace and integrity of living. The struggle for self-identity and self-dignity of the Filipinos entail the role of the church to become a transformer in this community. Culturally, the church must adopt the cause of the Filipinos to restore their original culture. Thus, in all its resources must spearhead a cultural transformation starting from transforming its practices into a contextualize Christianity towards a wider scope of cultural change. Filipino dignity as reference of ministry, the church must struggle for a free and prosperous Filipinos and learn to use the authority given by God to invoke the reign of God in the Philippines. The church must call for justice in the framework of distribution of wealth, opportunities, and security through active participation in educating and rallying the people towards the fulfillment of their cause.
Jonathan E. Gabuay BRE V
MidTerm Exam
Bible Study and Curr Dev.
1.1 "Ang Talinghaga sa Ubasan"
Sa talinghaga ay sinasabing napakabalahura ng katiwala sa ubasan, minamaltrato ang kanyang mga kasama, pinagpapalo ang mga sugo ng may-ari ng ubasan at di na pinatawad kahit ang anak ng may-ari.
Ang pagiging manggagawa ng bukirin ng iba ay hindi madali, kaya minsan ang mga taong matagal nang nagbubungkal ng lupang hindi kanya ay kinakailangang mayroon siyang makukuha dito kahit ilang pulgada man lang bilang kabayaran. may mga iilang lugar sa pilipinas ginagawa ito, kapag gusto nang umalis ang manggagawa ng sakahan ay aalis siyang baon ang kanyang pinaghirapan, sa madaling sabi may sarili na siyang lupa. Ngunit dito sa ating bansa marami ang nag-aangkin ng lupang hindi sa kanila, ang mahirap pa nito ay sinasakop ang lupa ng iba na dapat sana ay kabuhayan nila, ngayon kapag kanya na ang lupa kukunin na niya ang mga taong iyon at magtrabaho sa kanyang sakahan. Ayos lang sana kung maganda ang pamalakad kaso ang problema ay may gulangan ei. imbes na bigyan ng tama ay may kotong pa. di ba't malaking problema? Kung ako lang sana e, ipa-snipe na lang para wala na, di na makapanggulang.
SA ganang akin naman, mahirap talaga ang nagtatrabaho para sa kagustuhan ng iba, kung gusto mong magkaroon ng tamang bigay ay hindi naman ibibgay sa iyo kasi hindi tugma doon sa gusto ng may-ari kaya ang bagsak magtitiis na lamang kahit na maltrato may maipang laman lang sa tiyan. sana makahanap tayo ng taong may totoong damdamin para sa kapwa niya lalong-lalo na doon sa mga taong nagpapatrabaho sa iba para sa sarili nilang kapakinabangan.
JAMES N. CAGUINGIN
MDIV-SENIOR
Midterm exam
Bsmethods&currdev
1. Ang simpleng interpretasyon ng dalawang talinghaga ni Jesus.
1.1 Ang mensahe at hamon ng “Talinghaga Tungkol sa Ubasan at sa mga Kasama” para sa akin at sa komunidad ay ang mga sumusunod:
Una. Mayroong isang namamay-ari sa atin, walng iba kundi ang Diyos. Bilang kanyang mga kasama at katuwang sa kanyang ubasan, tayo ay dapat na umakto, gumawa at kumilos ng tama at ayon sa inaasahan niya sa atin. Bilang kanyang pag-aari, hindi nanganaghulugan na tayo ay ginawang “robot.” Binigyan Niya tayo ng kakayanang mag-isip at kumilos ng malaya at sa isang banda, binigyan Niya tayo ng karapatan, karapatan sa kung ano ang para sa atin at kung ano ang binigay niya. Hindi dapat na dumating sap unto na kuhanin ang karapatan ng iba upang tayo ang makinabang. Bilang mga tao marami tayong limitasyon at ng sa gayon ay hindi tayo magmapuri at upang huwag yurakin ang karapatan ng iba. Sa konteksto ng mga magsasaka, hindi sa kanila ang lupa kundi sila’y nakikigamit lamang at mayroon naming iba na sarili na nila ang lupang sinasaka. Doon sa mga nakikigamit lamang ng lupa, ramdam nila na unti-unti na kinukuha an gang kanilang karapatan, kung kaya’t may tension na humahantong sa pagkasira ng relasyon. Na dapat sana’y ang “relasyon” ang siyang magdadala upang magkaroon ng pantay na karapatan ang bawat isa na tayong lahat ay magkakapatid. At ikatlo. Hindi makakatulong kung aabusuhin natin ang karapatang ibinigay ng Diyos. Ang lahat ng ginawa at inilagay ng Diyos ay pawing mabuti, subalit kung ang kanyang mga ibinigay ay hindi gagamitin sa tama, ito’y hahantong lamang sa isang hindi magandang kalagayan.
1.2 Ang mensahe at hamon ng talinghagang “Ang mga Manggagawa sa Ubasan” para sa akin at sa komunidad ay ang mga sumusunod:
Una. Magpasalamat sa nakakaloob ng hanapbuhay. Ito’y mahirap gawin lalu na kung delinkwente at hindi wasto ang treatment na isang amo sa kanyang mga manggagawa. May mga grievances ang mga manggagawa na madalas hindi pinapansin ng kanilang mga amo. Hindi rin maiwasan ang favoritism na nagiging sanhi upang magkaroon ng hindi magandang pakiramdam ang ibang manggagawa. Ito’y karanasan din nating mga pastor, subalit ang maganda dito ay humahanap pa rin tayo ng avenues para ipagpasalamat ang tinatamasang bokasyon at pagpapala sa kabila ng hindi magandang pagtanggap at treatment sa atin. Ito’y kaiba sa sector ng mga manggagawa sa secular na mundo, na dapat siyang tumanggap ayon sa kanyang pinagpagalan o higit pa. subalit sa hirap ng buhay ngayon, kahit nagpagod, nagpuyat at nagsakripisyo na sa pagtatrabaho eh.. kulang parin para ipambuhay sa pamilya subalit sa kabila ng ating nararanasan, nananatili pa rin ang pagiging masayahin at nakikita natin na marami pala tayong dapat ipagpasalamat. Maging ang mga bagay, tao o pangyayari na nakakaimpluwensya sa atin ay dapat pa ring ipagpasalamat panget man ito o maganda. Ikalawa. Ipagpasalamat an gating tinatamasa. Mayroong iba, sobra-sobra na eh.. hindi pa rin masiyahan at hindi pa makuhang magpasalamat, subalit paano dun sa mga kulang at hindi talaga sapat? Makukuha pa ba nila itong ipagpasalamat? Sa konteksto ng pagiging mga anak ng Diyos ito ay pwedeng-pwede na ipagpasalamat. Subalit sa konteksto ng pagkamamamayan, mahirap para sa atin na pasalamatan ang pamahalaan at ang mga diwang mapang-api na patuloy na nagbabaon sa atin upang lalung maghirap ang buhay nating ito.
2.
2.1 Kung meron mang bida at karapat-dapat na ibida sa kwento, eh.. yun ay walang iba kundi ang Diyos! Bingyan niya ng second chance at karapatang pa rin na mabuhay ang mga nilalang sa kabila ng pagsuway. Ang ahas, ang babae at ang lalaki. Ang pagmamahal at hustisya ng Diyos ay naroroon pa rin at naranasan nilang lahat. At sa bawat paglabag sa kautusan ay naroon siya upang umalalay, magbantay at magpala pa rin sa mga nilikha.
2.2 Sa sitwasyon naman nina Ruth, Naomi at Orpah, para sa akin sila’y bida lahat! At ang dahilan kung bakit sila naging bida ay dahil sa pagpili nila ng ayon at base sa kanilang karanasan na nauunawaan nila kung saan sila mas lalong kailangan. Nakita ni Orpah na kailangan siya sa sariling pamilya kaya nagdecide sin a umuwi, ito’y kaiba sa nakita ni Ruth na mas kailangan siya ni Naomi, at si Naomi naman nakita niya na mas makabubuti na mag-isa na lamang siya upang makabalik sa kanilang pamilya ang kanyang mga manugang. Ang intension nila ay pawing magaganda at mabuti kaya silang lahat ay bida!
3. Ang karakter sa Bibliya na pwede kong ihambing kahit kaunti ang aking sarili ay walng iba kundi si Joshua. Siya ang inatangan ng mabigat na unfinished business ni Moises. Sa Church maraming mga proyekto ang ninanasa namin na matapos dahil yun ang pangangailangan ng iglesya. Subalit tila matatagalan pa bago iyon mangyari. Napakaraming hadlang ang dapat suungin upang magtagumpay, at kung kasama ang pamilya eh.. mas lalong maganda kung magkagayon nga. Upang lalung maramdaman ang pagkakaisa at pagiging buo sa paglilingkod. Sa aking kalagayan hindi namin nakakasama ang aking ama. Nakakalungkot dahil parang hindi fit kung i-identify ko si Joshua sa aking sarili, subalit naroon ang pananampalataya naming na ma-oovercome din naming ang aking amasa lalong madaling panahon. At bilang pastor mahalaga sa atin na buo na sumasamba an gating pamilya lalu na araw ng pagsamba. Magkakaroon ng matibay na komunidad kung ang pamilya ay sama-sama at nagkakaisa sa lahat ng bagay.
4. Magandang pag-usapan, pag-aralan ang Critical Asian Priciple sapagkat ito’y nagbubukas at nagbibigay daan upang tahakin ang daan na para sa atin. Mahaba-haba ring panahon na tayo ay napasailalim ng kolonyanismo. Ang kolonyanismo na nakapagpago sa atin bilang mamamayan sa sarili nating lupain. Maraming mga bagy, kaisipan, ideolohiya at maging theolohiya ang na adopt natin at maari nating sabihin na ito’y nakabuti at ito rin ay nakasama sa atin. Nais nating hanapin ang ating identity bilang mga Asyano na grounded ang buong pagkatao sa sitwasyon at kalagayan ng sariling lupain. Tayo ang dapat na unang makaalam ng ating struggle na ang pagtugon ng Diyos ay angkop din sa ating sitwasyon. Ang Spiritualidad ay isa ring usapin sa ating mga Asyano, ito ba’y angkop o ito’y kinokopya lamang natin sa mahabang panahon? Binigyan tayo ng maraming kaparaanan ng Diyos upang ito’y madiskubre natin subalit ang palagi nating nadidiskubre ay ang hindi talaga para sa atin which is nakakatulong din naman talaga. Subalit higit nating masasalamin ang ating mga sarili bilang Asyano kung ito’y bibigyan natin ng panahon na diskubrehin ang ibinigay ng Diyos sa atin. Marahil kulang pa ang aking nalalaman kaya’t ako’y magpapatuloy at aalamin tungkol dito.
5. Sa konteksto ng ating bansa nararanasan natin ang patuloy na paghihirap natin bilang mga mamamayan na kung saan patuloy na kine-claim natin na tayo ay bayan ng Diyos at siya ang magliligtas sa atin. Iba ang karanasan ng baying Israel sa atin at alam natin iyan. Tayo ay inampon at tinanggap natin ang pagkaampon ng Diyos sa atin. At maaaring iba ang pagtugon ng Diyos sa atin kaysa sa nagging pagtugon niya sa bayang Israel. Napakahilig nating ukumpara ang ating kalalagayan bilang bansa sa kanila. At ito ang kinakailangan i-address ng iglesya na iba ang ating kalagayan at struggle na nabibigyang pansin naman subalit hindi handa upang ito’y maisagawa. Napakarami nating kultura sa iba’t-ibang lugar na ang iglesya ang dapat umangkop sa mga kulturang iyon at ng sa gayon ay pagpaparating ng mabuting balita ay maging madali. Ang ating ministeryo ay walang katapusan at ang ministeryo ay hindi lamang sa kung anu ang nakagisnan at dinatnan natin kundi ang patuloy na pagpapayabong at pagdiskubre nito sa ating lugar na ginagalawan.
1.2 "Ang mga Manggagawa"
Noong kabataan ko, nasa elementarya pa, nag-iigib ako ng tubig para sa ibang bahay, araw-araw ay nagpupunta ako sa kanila at kinukuha ang kanilang mga water can at pinipuno ang kanilang drum na imbakan ng tubig. Isang piso ang bawat water can. Minsan may nakasama akong bata para mag-igib paramihan kami ng mapupuno at nang matapos na ay pinabilang sa amin ang aming ginawa at binigyan kami ayon sa aming trabaho walang lamang walang lugi.
Sa ating panlipunang pamamahagi ng bayad ay napakalaki ng dapat baguhin kung tutuusin, mapapansin natin, kung sino ang may pinagamabigat na gawain ay siyang maliit ang sahod. Tingnan natin ano, halimbawa, ang isang manager sa bangko ay sampung beses ang laki ng sweldo kesa nasa construction at naghahalo ng semento. Hindi ko alam kung saan naggaling ang patakarang iyon ngunit hindi pantay ang sitwasyon. Sino ba ang nasusugatan ang kamay? Ang manager ba o ang mabigat ang trabaho? Sa panghilom ng sugat ay kabawasan ng malaki sa kanyang kinita, kaya minsan ang sugat ay hinahayaang maghilom na lang ng kusa. Ang isang mahirap na kalalagayan ng ating lipunan ay ang hindi tamang pamamahagi ng kayamanan ng ating bansa. Marami ang mga taong nagkakamal ng limpak-limpak na salapi na galing naman sa pangungurakot. marami rin ang naghihirap. Ang utos ng Panginoong Hesu Kristo ay ganito: "Wag ninyong isipin kung ano ang kakainin ninyo bukas, isipin ang ngayon, wag mag-impok ng kayamanan sa lupa dahil may katapusan ang lahat". Ngayon ang tao ay ganito ang ginagawa, MAg-iimpok sa mga bangko at itatago ang pera para sa kanila. Bawat perang nakatago ay may isang taong nawawalan. Kung milyones na ang nakatago ay marami na ang nawalan. bakit ang pera ng bayan ay nawawala? Sa totoo lang nasa bangko ang mga iyan, nakatago sa pangalan ng mga mayayaman. Ngunit wala tayong magagawa dahil iyan ang patakaran ng tao sa mundo, kaya marami at marami ang maghihirap sa ganitong pamamaraan ng tao.
Inihanda ni:
Joselito G. Ibanez
M.Div. Senior
“Ang Kriminalidad at kapabayaan”
Ang Talinghaga Tungkol sa Ubasan at sa mga Kasama
Markos 12:1-12
Sa mga sulat ni San Markos, ang lugar o lokasyon, ang mga karakter na bumubuo sa kwento at ang pangyayari ay isa sa kanyang pangunahing mga puntos upang higit na magkaroon ng mas malapit na pagbasa at interpretasyon ang mga mambabasa sa kasalukuyang panahon.
Sa talinhagang nabanggit ni Markos patungkol sa isang ubasan ay kwentong naglalarawan ng kasalukuyang umiiral na panahon. Ito ay sitwasyong inilalantad sa kwento na may ibang paka hulugan sa panahon nila kumpara sa panahon natin ngayon, ngunit may pagkakatulad o hawig sa umiiral na sistema ng ating panahon ngayon.
Ayon sa talinhagang binanggit, at kadalasang ang pakahulugan ng marami ay ang ubasan ay ipinapakahulugan o ipinapalagay na lupain na pagmamay-ari ng Diyos o sa maikling salita ay ang mundo, ang mga utusan namang nabanggit ay ipinapakahulugan sa mga propeta ipinadala ng Diyos na binugbog ng mga tenante, ang pinakamamahal na anak naman ay ipinapakahulugan kay Jesus kristo na anak ng Diyos na ipinapapatay ng mga Hudyong lider at ng mga nasa poder ng Herusalem, at ang mga kasama o tenante sa lupain ay ang mga hudyong lider ng Israel, at ang pamunuan ng pamahalaan ng Herusalem.
Isa sa mga pangunahing katanungan sa talinhagang ito ay sa di maayos na tindig o posisyon ng may-ari ng lupain kaugnay sa mga kaguluhang nangyari at isa ito sa naging kapabayaan nya sa mga utusang ipinadala nya sa ubasan na pangunahin namang naging biktima ng inhustisya at pagmamalabis ng mga tenanteng naka posisyon at otoridad sa lupain. Ito ay hindi lamang isang beses na nangyari at nasundan pa ng marami pang beses at ang kahulihulihang naging biktima dito ay ang kanyang sarili at pinakamamahal na anak.
Para sa akin ito ay di totoong larawan at karakter ng isang mapagmahal at responsableng ama at mabuting pinuno ng kanyang nasasakupang kumunidad.
Sa ibang pagbasa ng kwento, sa punto di bista ng mga tenanteng matagal nang nagpaunlad at nagbungkal ng lupa, (na inilarawan na may pagkakaiba ang “haba ng panahon” mula sa tatlong aklat) Isa marahil ito sa mga naging dahilan ng di maayos na kalagayan at isa sa mga pangunahing rason sa pagitan ng mga utusan, ng anak ng may ubasan at ng mga tenanteng matagal na nag paunlad at nagbungkal ng lupa.
Ang pagdating ng mga utusan sa lupain ay kahalintulad ng mga taong may dala ng mga titulo sa mga lupain ng katutubo sa ating panahon nagsasabing sila ang nagmamay-ari ng lupa. At dahil ang karamihan sa mga claimants na ito ay nasa poder, otoridad at lider ng ating pamahalaan, katulad sa panahong ito, maraming beses naring paulit-ulit na nangyayari ang magkakahalintulad na kwento mula sa lumang panahon at sa kasalukuyang panahon. Ang usapin ng pagmamay-ari ng lupa ay matingkad parin at kalimitang ugat ng krimen, ng inhustisya at pagsasawalang bahala ng may kapangyarihan. Ang tanging malakas, ang makapangyarihan, mas maimpluwensya at mga popolar ang kalimitang nagwawagi. Katulad ng mga tenanteng nabanggit sa kwento, “sila na mga nasa poder, lider, at otoridad” ang madalas na pinapaburan ng batas at ng makapangyarihan sa lipunan. Ang kanilang sabwatan sa masamang hangarin ay nakakapangyayari gamit ang kanilang posisyon, ang otoridad at estado sa buhay. Ganito parin ang larawan ng kasalukuyang panahon natin. Magkaiba lamang ang pinapakahulugan nito, ngunit may pagkakahalintulad ng kalagayan at sistema sa magkaibang panahon.
Ang kalagayang ito ay ang kapahayagan ng sistemang puno ng kabulukan, ng anomalya, ng pagsasamantala at mapang-api, ay kinakailangan nang tuldukan, “katulad ng nabanggit sa talinhaga,” ang pagpapanibagong hubog para sarili at sa pangkalahatang aspeto natin bilang tao ang una hakbang sa pagbabago, pangalawa ang sistemang patuloy na gumagapos sa ating mga kaisipan, gawi bilang tao at ang ating mga personal na prioridad at interes ay isang hamon upang talikuran ang mga pansariling alalahaning ito at harapin ang mas malawak na ugat ng suliranin, ang bawat isa ay tinatawagan upang tayo ay sama-sama sa panawagan tungo sa isang kalagayang may pagpapahalaga sa kwalidad at may dignidad na uri ng pamumuhay (buhay). Ang sama-sama nating concern at pagkilos, upang tugunan ang hamon na maging responsable tayong nilalang, at ang patuloy nating pakikiisa sa pagsusulong ng mga ibat-ibang programa na may mataas na pagkilala, pagpapahalaga, at paggalang sa karapatan at buhay ng lahat ng nilikha, ay isang positibong pananaw ng pagbababgo sa sarili at para sa bayan.
Dear Sir and Ma'am
I posted my papers at my blog http://jaojiantheology.blogspot.com
Kindly visit my blog.
Thank you
Sincerely yours
Kamang Gangmei Jaojian
M.Div Senior
1.1TENANTS in the VINEYARD (Mark 12:1-12/Matthew 21:33-45/Luke 20:9-19)
MESSAGE to the COMMUNITY:
Vineyard describes the vast opportunity of man in the aspect of blessing and challenge. The text described the life suffered by the tenants and the owner. It truly pictured the cruelty of the tenants, of whom the land was entrusted by the owner. This text would convey the message of being a steward to the land built and prepared by one owner.
This text would effectively and powerfully tool the community on how to portray to the coming and sending away of the one who owns.
The acts of the tenants describe the human nature of grabbing and pretend to own something that is only given for a short period of time. It was the tenants who forgot the truth that things are just temporal, so is true to the landowner. Their personal war to be the owner themselves prompted them to do cruelty and make crime to others. Tenants are able to crush a brother and the owner was able to live a comfortable life while others are hungry.
MESSAGE to the PEASANTS:
I have two important messages to both the owner and tenants. Each of these parties may portray or do cruelty to each one. The owner may end up doing unfair system to the tenants in the same way the tenants may neglect the authority of the owner, leading them to dishonest management and unfair giving of collections and harvest. The Parable will show us that both worlds end the same fate, peasants and dispossessed of their land will gain and loose much more. What then will the owner of the vineyard do? He will come and kill those tenants and give the vineyard to others.
Message for the peasants shall be? What we experience today some thrive to live and suffer. Our unjust tenant system happens. Poor people are bound to survival and connected to live for the day. This text would help us remind our community to look and attend to the needy. The Lord Jesus never failed to connect us to His living message: to care and tend the flock.
1.2WORKERS in the VINEYARD (Matthew 20;1-16)
MESSAGE to the COMMUNITY:
The text talks about the evidence of how many affects the relationship of the community. The people involved in the story portrayed their rights in performing a job. In the same manner that the owner had his right to give generously and or fairly. When dealing this text to the community, it is right to touch on treating the people in the community not only in the matters of fairness and generosity but also mercy and being just. When a church/community performs its duty of caring the flock with mercy and righteous dealing, the community in return shall freely do the act with pure intention and that is doing right and practicing common union.
MESSAGE to DAILY WAGE EARNERS and SECURITY of TENURE:
There are immeasurable and stomach aching realities of poor people, under paid workers in the Philippines today. Some may even feel tired of talking and thinking about solutions to all of these. The message of the parable pertaining to the daily-wage earners and those who have no security of tenure powerfully convicts to the truth that we are about to experience much more suffering,
because, we have neglect to cater to this serious problem of our society. Our government has provided work but not for all, we are not free to choose jobs because we are bound to survive, when poverty, corruption and oppression swallowed our governance, the entire country suffered and we all grasp for a living.
The parable showed the picture of work, wage and schedule. Today, in our time, we are forcefully allowing ourselves to work even if we don’t hold a good future, no tenure, no increase in wage, because we wanted to survive. As a messenger and ambassadors for Christ, we are then called to teach and equip the church our community to put into practice, fair labor and wage given to our workers. Giving full attention to Christ’s teaching of love, mercy and grace. Doing righteousness to our decision making especially when dealing to people/s lives.
2.1BIBLICAL NARRATIVES: God’s CHAMPION and REDEEMER on:
“The FALL”
Adam and Eve both sinned and fell to the devil’s trap. If I were to describe the redeemer, I would say it goes to the character and attitude of God who ask them and called them where are you? A statement which describes the calling to someone who has went away. The champion goes to Eve, according to the scripture, she has never indicated grumbling and she never fault find to her partner, a good and encouraging character of a believer. Someone who does not find fault to others but realize and recognize one’s weakness is a n act of brevity and maturity.
“RUTH 1” RUTH, NAOMI, and ORPAH
Naomi is the champion in the story for she remained faithful to her duty as a mother in law to Ruth and Orpah. She never held the authority of keeping them together for her own agenda but let them go and decide for themselves to go back to each others homeland. Very different to what typical mother in law in our time who takes authority to some couples lives.
Ruth is the redeemer for she has performed the task of redeeming the integrity of both hers and Naomi. It is always a pity for a woman to left alone in those times, but Ruth never left her mother in-law though her husband had already died. Her marriage to Boaz entirely redeemed her mother in laws land and ownership. Today there are many Ruth and Naomi’s who are champion and redeemers of their own right, those who seek the lost and answer the call of mission.
3. CHARACTER in the BIBLE
I can fully identify with Moses, a man of courage and leadership. I have always been shy and unable to do things my own; I never had the ability to perform well. Moses was called regardless of his problem in eloquence and public speaking; he was able to do it with power. I trust the Lord’s guidance, the way Moses did when God uttered to him, I will be with you and I will tell you what to do. Moses had some episodes of management problem, he was open to suggestions and developed others critique into something that made him into a more effective leader. In our calling as pastors, we are therefore encourage to become open and willing to connect to things that would greatly bring us to heights in doing the task given to us.
4. THEOLOGICAL EDUCATION GROUNDED ON CRITICAL ASIAN PRINCIPLE:
When I had the opportunity to grab a copy of this CAP, I fully trust that the effect of our ministry and mission leads us to a more dynamic, socially in reaching and out reaching. It has fully developed the need to answer the call of Church’s design to be really felt in the community of which we are living and existing. Because churches are busy teaching and learning more on heavenly things and have forgotten to immerse to the true situation, thereby forgetting their role in the society. But there are still in need of continuous development in order to keep track and posted in the changing times and struggle.
5. CHURCH'S MINISTRY TO THE PRESENT CONTEXT:
The church as a design is a locus for mission, meaning it is there to remind the community of its obligation to the environment and more importantly to the lives of the people. The Church should be a starting point or host of changing and challenging message to bring the glory and kingdom of God. The UCCP Statement of Faith even suggest and powerfully indicate the picture of a Church and Community that gives Food for the hungry, light to the blind, freedom and justice for the oppressed.
submitted by: Bea Hernandez
MDIV Senior
4. Teolohiyang nakabatay sa lupa…..
Ang Critical Asian Principle ang nagbigay ng wastong direksyon sa pagtuklas at paglikha ng mensahe ng Panginoon para sa mga mananampalataya mula sa Hilagang bahagi ng Asya. Binigyan nito ng wastong pag unawa hinggil usapin ng kung anong teolohiya ang dapat na naituro sa mga mananapalatya sa nasabing lugar. Binabaka rin nito ang tradisyonal na kaparaanan ng pagpapakilala ng pananampalatayang naka batay sa dayuhang at mga putting mananampalatya, na may tindensiyang manakop gamit ang pananampalataya.
Ang kalakasan nito ay lubos na makikita ang mensahe ng Dios ayon sa tunay na karanasan at kalalagayan ng mga mananampaltaya sa hilagang asya, mas mauugat nito ang wastong direksyon at wastong tipo ng teolohiya na angkop sa kalalagayan ng mga mananampalataya sa kani-kanilang lugar at magbubunga ng mga local na paggawa ayon sa ika uunald ng kanilang pag unawa at paglikha.
Marahil ang kahinaan nito ay yung pagkakaroon ng kanya-kanyang pag unawa at pagsasapraktisa, dahil sa iba iba ang kultura maaaring maging dahilan ito upang masira ang ekumenikal na relasyon. Mahalaga dito ang pagpapatatag ng relasyon ekyuminakal upang mas magkaroon ng wstong direksyon at pakikipag relasyon.
5. Iglesyang Pinoy..saan ka patungo?
Sa aking kinamulatang uri ng pananampalataya, ang Dios na ipinakilala sa akin ay isang Dios na mapagmahal, makatarungan at pina iiral ang kapayapaan, hindi sya pumapayag sa mga karanasang lumalabag sa Kanyang nasain. Hanggang sa aking pag laki… na sumubra yata….. tangan tangan ko ang pananampalatyang ito. Subalit nang ako ay makaunawa sa tunay na kina lulugaran ng mga mananampalatya, tila yata nagkamali ng turo sa akin, sapagkat ang kasalukuyan katangian ng mga Iglesya sa Pilipinas ay tipong isang politico na nangangako ng kaligtasan subalit hindi naman ito inaabot at makasarili itong hinahangad.
Hindi lapat sa tunay na kalagayan ang kasalukuyan pina iiral, nagtuturo ng pagmamahalan pero hindi nakiki alam sa kapitbahay, nagtuturo ng kapayapaan pero walang paki alam sa magsasakang inagawan ng lupang magbibigay sa kanila nang kapayapaan, nagtuturo ng katarungan subalit ni kailaman ayaw maki alam sa hidwaan ng burukrta kapitalista at ng mga abang manggagawa.
Ang ganitong Gawain ay taliwas sa tunay na kalooban ng Dios, Siya ay naparito upang magbigay ng paningin, magbigay ng damit sa wala at magpalaya sa mga taong matagal ng nakakulong sa kahirapan at kasalanan.
Hamon sa kasalukuyang Gawain ng mga Iglesya ang buksan ang kanilang mga mata, makinig sa sigaw ng mga abang mamamayan , maki halubilo sa mga taong naghahangad ng tunay na komunidad ng Dios.
Bilang isang naghahanda sa buong panahong paglilingkod at bahagi ng Gawain ang pag linang ng tunay na kulturang Pilipino, nararapat lamang na Makita ang kahalagahan ng pag unawa sa tunay kultura na meron ang mga Pilipino, kailangan iangat ang kamalayan upang ito ang maibahagi sa mga kapatid na naghahangad ng isang komunidad na nagmumukhang langit.
Bible Study Method & Curriculum Development
Midterm Examination
Answers
1.1. Tenants in the Vineyard (Matthew 21:33-45; Mark 12:1-12; Luke 20: 9-19)
I have seen here how the tenants abuse the privilege given to them. That while the landowner was away, they thought they own the vineyard. Perhaps they even forgot about the landowner. But when harvest time came, the landowner sent his servants to get his share. The tenants grabbed his servants, beat one, killed another, stone another. Finally, the landowner sent his son thinking that they will respect him because he was his son. But when the tenants saw the landowner’s son they said: “someday, he will own the vineyard.. Let’s kill him and get his property. Why are many farmers marching to Malacaňang? Why the fertilizer scam was still unsolved? Why there is such Luisita Massacre? Why the farmers cannot dictate the price of their product? Because of greediness and land grabbing. Ang masakit, karamihan sa mga sagkot dito are those “privilege people”. Sila na nagiging mapang-abuso sa mga maliliit at mga walang kakayanan.
1.2. Workers in the Vineyard ( Matthew 20: 1-16)
Nuon walang ibang nagdidikta kung magkano ang dapat ibigay sa manggagawa. Ang may ari lamang ang may karapatan dito. Ngayon, may batas na nagdidikta kung magkano dapat ang sasahurin ng isang manggagawa sa araw-arw niyang pagtatrabaho.Kung nuon ay walang karapatang magreklamo ang isang mangagawa ngayon mayron ng karapatan ang mga manggagawa na ipaglaban ang kanilang karapatan bilang mga mangagawa kung sakaling hindi nasusunod ang kasunduan na nasa batas.
2.1. The Fall
Wisdom is discovered through curiosity. Like some parents always say; “kapag ang bata ay palatanong ibig sabihin curious siya at dahil curious siya-lalaki siyang may dunong”.
I did not see anything wrong to those who long for wisdom. I don’t think Eve as the cause of human fall. There’s nothing wrong in wanting for wisdom. For me, Eve just open the door of knowledge for us human.
2.2. Ruth, Naomi, Orpah (Ruth 1)
I consider both Ruth and Orpah as the redeemer in the story. Why? perhaps, for Ruth she did let her mother-in-law to go back home alone because to be alone specially when it was old is difficult. And for Orpah, she preferred going back home to her family because being separated to family is also difficult. But both of them had valid reasons. They went to where they were needed most.
3. Which character in the Bible do you best identify with? Why? How would this help explain your sense of calling or vocation?
Among the many bible characters, Esther is one of the best for me not because she was chosen to be the queen, not even because she is beautiful but because of what she did to her fellow Jews. When the Jewish people were in danger in the hands of Haman because of the plot of killing all the Jews within their territory, Esther was the only person who has access to the king. Esther said: “I will go in to see the king even if it means I must die” (Esther 4:16). I consider my calling the noblest vocation. There are work to done, there are lives to saved, there are broken, wounded people to rescue, the answer is not silence. Our ministry, my ministry is to be channel for peace and justice, love and mercy, faith and hope… even if it means we/I must die.
4. Theological Education in many South East Asian countries is grounded on the Critical Asian principle. How do you understand this fundamental cornerstone? What are its strength and its weaknesses?
The Critical Asian Principle gives us freedom to develop our own theologies in the Asian context where there is poverty, colonial experiences, plurality, diversity, globalization, Christianity. It promotes an Asian orientation in the theological education in the South East Asia countries. It identify what is distinctly Asian and use such distinctiveness as critical principle of judgment on matters dealing with the life and mission of the Christian community, theology and theological education in Asia. It helps churches evolve an attitude which would seek to think Asian and act Asian in order to create a scope for living theology. But, Critical Asian Principle are too general and do not specifically address modern day challenges. It merely offers a general framework, without saying anything specific on the principles or application methodology. Hence it is seen to be descriptive and lacking in clear theological perspective. It lacks clear direction for doing theology and teaching theology. Lack also noted in the area of Pastoral, ministerial and Spiritual formation.
5. What is your understanding of the Church’s ministry to the present Philippine context and what are its implications in your task as cultural transformers?
I observe that most Churches (particularly Methodist Churches) focused their ministry on the spiritual part. The N-O-W caters only the spiritual life of the people sometimes only for the constituents. “Love of neighbor” is not evident in the life of the church.
In the Philippine context: relativism is very common (Ang lahat ng bagay magkakaugnay). Therefore we need that kind of ministry that is wholistic in approach. Human is both individual and communal being. What makes them human has something to do with their spiritual and social life. Now, being a church worker we need to addressed their needs. We can not say to an individual, “We care only for your spiritual life, we don’t care your social life” or to a family who eat once in a day “Human cannot live by bread alone my friends, but for every words that comes from the Lord, so just keep on praying…” or to a community living in the riverside who experienced losing their properties, houses because of floods series of floods caused by illegal logging’, “no we’re not the right person or the right institution to respond to that problem, don’t worry we will pray for you”???? This is a big mistake if ever. We care. The church or we can do something. We can empathize to people through communication or dialogue to the respondents, or we can offer or give them something to addressed their immediate need, and help them open their social awareness for them to help themselves.
Si Adan at Eba
Ang tao ay nagkasala ayon sa nasusulat sa bibliya. Sa sitwasyon nila Adan at Eba noong sila ay nagkasala laban sa manlilikha ay….61798017…. hindi maganda. Dadalawa lang sila noong panahong iyon, wala silang kasama maliban doon sa mga hayop, halaman, kakahuyan, mga batis at ang ahas. Saan kaya sila paparoon? Hindi naman sila kayang kausapin ng mga hayop kundi silang dalawa lang ang magkakaintindihan.
Ang Panginoon ay babalik, titingnan at bibisitahin niya ang kanyang nilikha, ngunit iba ang kanyang madadatnan, mga mahiyain na. Ayaw nang humarap sa kanya ang mga ito kaya tinanong niya kung bakit. Ang nangyari imbes na magsabi ng totoo ay nagturuan pa kng sino ang may kasalanan. Heto ngayon, nandoon na tayo, pinalayas sila, ganunpaman ginawan sila ng damit na mula sa balat ng tupa. Wala na silang mapagpapahingahan na tulad ng halamanan ng Eden. Kailangan nilang gumawa ng paraan para makapagpatuloy sa buhay.
Para sa akin, silang dalawa mismo ang kikilos, una, para sila magpatuloy na makipagsapalaran sa bagong mundo na gingalawan nila, mundong may kahirapan, kailangang magbata ng katawan, magtulungan para magcomfort sa isa’t-isa. Silang dalawa ang magliligtas sa kanilang sarili.
jabez
Jabez was mentioned in just a couple of verses in the bible and it says that Jabez was born afflicting pain to his mother that’s why his name means ‘pain’. He lived n hardship in his entire life but he prayed to God and God heard him and blessed him.
I like the story of Jabez although not detailed but there’s lot of meanings. My life was in pain also in some way and I know that I can’t bear it alone. When bad things happen, I will pray to God and God will answer me. Deep in my heart there’s a voice whispering to me to go and obey what God requires.
I feel the pain that my mother felt, her hardships in life. She wakes in the very early morning to go to the farm, working hard just to let us pursue education. She did every possible way to earn money for our every day life, for food, for tuition fees, that’s why during my young age, I learned and experience what are those pain and hard works are. Going to the farm and plant crops is not easy and I promised to myself to get rid of this pain. I cried to God for help, to help us in our struggle, the longing to live happily and with comfort and joy. God listened to us. God blessed us. He taught us to live in harmony with each other in the family, loving each other. These are some reasons that pushed me to be a pastor. This is the calling that I’ve heard from God.
4. Critical Asian Principle
Ang isang magandang maiaambag ng manggagawa ng iglesiya ay ang pagalalatag ng anyo na nakabatay sa sariling atin. “Anyo”, Ang pananampalataya ay may kanya-kanyang anyo. Hindi natin dapat sabihin na panget ang sa kanila dahil ganun din ang mangyayari sa atin at tayo ang magiging masagwa para sa kanila. Kaya nga ang pagtanggap sa ibang pamamaraan ay mahirap isapamuhay dahil hindi akma doon sa kung ano ang nakasanayan at napapaloob sa kultura. Ang asiano ay asiano, ang amerikano ay amerikano, ang europeo ay europeo, atbp. Bagama’t minsan nangunguha tayo sa ibang kaparaanan kung pupuwede naman. Halimbawa, mga kantang afrikano at inilalapat natin sa ating pamamaraan upang gamitin sa liturhiya at saka tinatanggap ng nakararami.
Maganda ang sariling atin dahil iyon ang tunay. Ang orihinal na sagisag kung saan maipagmamalaki natin. Ang pagsamba halimbawa, ay nakaugat sa pananampalatayang hindi sa atin ngunit nilalapatan natin ng naaayon sa atin kaya naiiba ito at naaangkin natin at pwedeng sa atin na. Ngunit tayo, ang bansang Pilpinas ay nakondisyon na ng ilang daang taon ng mga dayuhang Espanyol, Amerikano, Hapon, Intsik atbp. Kung kaya ang Pilipinas ay nahaluan ng iba’t-ibang kultura. Ang pambansang sayaw nga na Karinyosa ay parang galing pang espanya. Sa aming probinsiya sa Samar, doon sa iglesiya kung saan kinabibilangan ko hindi madaling ipasok ang mga kultura sa pagsamba dahil nga nakaugat pa doon sa lumang pamamaraan. Ginagawa namin ang nakasanayan na dahil doon naman ang karamihan masaya, doon may kapayapaan, ganunpaman mainam din maituro ang talagang sa atin at kung magustuhan ay ipagpapatuloy.
5. Church Ministry in the Present Context.
Ang ministeryo ng iglesiya sa ating panahon ngayon ng bansa ay hindi na dapat nakapatong sa pamamaraan ng iba. Ngunit mahalaga rin naman na malaman ng tao ang kahalagahan ng pagpakatao ni Hesu Kristo at kung ano ang kanyang ipinagparito sa sanlibutan. Ngunit sa ngayon napakaimportanteng malaman ng mga manggagawa ng iglesiya na kailangan ng ating mga mamamayan ng pagkain sa mesa, edukasyon, trabaho, at masaganang pamumuhay. Isa kasi ito sa mga magiging dahilan sa pagiging salat ng pagtitiwala ng tao sa mga manggagawa ng iglesiya kung hindi papansinin ang kumakalam na sikmura ng taumbayan. Kung kaya kailangang palaging nakatuon an gating mga aral at mga itinuturo doon sa kung saan makatutulong na mapagaan at maiahon ang mga naghihirap tungo sanaksisiyang pamumuhay.
Prepared by:
WILLIAM D. EMILIANO
M. Div. Senior
BIBLE STUDY AND CURRICULUM DEVELOPMENT
1. If parables are subversive speech then offer brief interpretations of the following parables of Jesus:
1.1 Tenants in the Vineyard (Mark 12:1-12)
What is the message/ challenge of this parable for you and the communities you serve? What is the message/ challenge of this parable to peasant farmers who have been dispossessed of their lands and have to work under unjust tenant system?
Right to Own
The message which the parable wants to paint for me is about something on “how to overcome rejection”. During Jesus’ time, these were how the religious leaders, the authorities and even people who do not accept Jesus’ teachings and ministry. Religious leaders and authorities were powerful and self-righteous during that time. Because they are powerful and presuming they are righteous people they can never accept those outcasts and known to be sinners or unworthy people in the society. Therefore, it was also their presumption that Jesus doesn’t make sense to them because for them he is only an ordinary man, a son of carpenter.
As we all know as community is concern it has always difference in nature. However, we cannot escape or avoid rejection. Rejection is always there to threaten us. The message of this parable invites me to learn how to accept and overcome rejection; how to accept reality in life in any situations; it also teaches me how to recognize things that is worthwhile not only for personal but also to others and etc. Just what God sent his Begotten Son for us to accept, believe and obey his commandments so that we can inherit the life eternal where he promised to us. God never rejects us even we are sinners instead he accepts us, as we are and what we are in the sight of God.
The parable to peasant farmers who have been dispossessed of their lands and have to work under unjust tenant system has always a vital phenomenon in our society. The peasant farmers are those who are relying on their shares of what the fruits of their labor from the land which they don’t possessed. Other system of which the peasant treated is by giving a sum of money equivalent to the tenure of time they stay at work with corresponding amount. But the very worse system is the unjust giving of “what is right” for the tenants in terms of their shares or privileges. Another thing is the lands which they seemingly claiming for their possession but unfortunately they don’t have given the opportunity to have it because of the “culture of silence” and “culture of power” notion by the landowners or capitalist.
This reminds us, way back in the late 70’s and 80’s when the Marcos government approved a decree in connection with the Agrarian Reform Program, that those who owning more than seven hectares of land, they should give the excess from the seven hectares to the peasant farmers who has no land. It also included in that program that a tenant who was working with the land owner for almost five years they should be in-title to own the land where they tilling. But this program did not mostly materialized especially for those land owners who were not honest to the law and to their selves. “Right to own” I think is the main issue. This is a customary problem between the peasant farmers and to those who owned a vast of land now a day. Both parties have their own claim either an economic reason or personal interest.
Let us see what the parable is saying in addressing to peasant farmers today, though we should consider the treatment over the peasant farmers. In terms of shares, salaries, benefits and privileges that they should enjoy within, but it’s unfair. These we called unjust tenant system, that booster the peasant farmers to insist their right to claim in order to define justice and welfare. Rights are very important for us to know and it must put into practice. A man who does not know and cannot able to claim his/her right is worth nothing.
1.2 Workers in the Vineyard (Matthew 20:1-16)
What is the message/ challenge of this parable for you and the community you serve? What is the message/ challenge of this parable to daily-wage earners who have no security of tenure and whose families have to face the threat of starvation each day?
It’s Unfair!
Ang mensahe ng talinhagang ito ay napapanahon pa rin sa ating kalagayan ngayon. Ito ay isang kalagayan na nauukol sa mga manggagawa at may-ari ng pagawaan. Sa panig ng manggagawa na kung saan mahalaga sa kanila ang hanapbuhay upang mayroon silang iabot na sahod para sa kani-kanilang pamilya. Na ito nama’y hati-hatiin at ipinagkakasya sa kanilang pngangailqangan sa araw-araw. Sa kabilang panig naman mahalaga para sa may-ari ng pagawaan ang mayroon silang kinikita o benipisyo sa kanilang pagawaan. Hindi naman ako sa nag-iisip ng ano pa pero karamihan na na-oobserbahan ko ito’y ginagamit nila sa mga layaw at kapritso ng kanilang buhay. Para sa akin malaking prebilihiyo ang hanapbuhay o pagkakakitaan kung nagagamit sa tamang pangangailangan at hindi ang kagustuhan. Kaya naman sa kuwento dalawang bagay ang punterya ng texto: una ang magpapagawa at ang pangalawa ay ang manggagawa. Parehas na may pangangailanangan, ito ang isang mahalagang bagay na di maiiwasan ng tao. Ang pangangailangan na iyan material man o karangalan ay siyang nagbibigay ng kasiyahan at pagka-kontento ng isang tao.
Iniisip ng mga manggagawa na kapag makalabas sila sa kani-kanilang tahanan ay makakahanap sila ng pagkakakitaan o tao na nangangailangan ng manggagawa. Sapagkat kung mayroon man silang pangita ito ay matutugunan ang pangunahing pangangailangan. Pagkain, iniisip at sinisigurado ng manggagawa na kapag may kita siya may kakainin sila ng kanyang pamilya. Paano kung wala siyang pangita sa isang araw tiyak maisasakripisyo ang matiising tiyan kundi tubig ang pansamantalang laman bahalana tulog nalang. Sa isang banda nandun naman na nakaratay sa banig ang panganay na anak sa limang magkakapatid may malubhang karamdaman hindi madaladala sa pagamutan dahil walang pambayad sa doctor at pambili ng gamut kung mayroon man sobra sa pinambili sa pagkain mumurahing pain reliever na lang muna maibsan man lang ang pananakit ng kanyang katawan. Maraming dahilan kung bakit kinakailangan may trabaho at kumita ang isang tao.
Bagamat sa kuwento sinasabi na may mga oras na magkakasunod kung saan hindi pare-pareho ang oras na pagkatanggap sa mga manggagawa. Gayon pa man nasa taong magpapagawa kung ano o papaano ang kanyang pangangailangan sa kanyang pagawaan. Maaring ito ay sa prosesong shifting o may oras na pinapalitan ang isang manggagawa upang makapagpahinga at makauwi sa kaniyang pamilya. O dili naman kaya’y kung may rush o pang-apurahan gawain, at dito kinakailangan nila ang mga maggagawa upang umabot sila sa kuta na dapat maisalang-alang. Sa aking paglilinaw makatarungan naman kaya ang ibinibigay na kabayaran o benipisyo na tinatanggap ng mga manggagawa. Totoo na kung may magpapagawa dapat may manggagawa, parehong magka-ugnay. Parehas na may kapakinabangan –ito’y personal na intension na hindi maiya-alis sa kaisipan ng isang tao. At dito naman nagkakaroon ng malaking problema na kung saan ay pumapasok ang pagkagahaman o pagkamakasarili kung an pinag-uusapan ay kapakinabangan. Dito nagiging mahina ang tao madaling maibulid sa pagkakasala at malaking katiwalian.
Hindi ko na ilalayo ang isang karanasan ng aming anak na lalaki na nag-aral sa NSCT sa Dasma, upang kumuha ng kursong vocational –industrial technology, na inisponsoran ng EMI-YASAKI INC. Libre ang tuition fee pero sagot namin ang allowances at iba pang bayarin. Ang maganda rito sila’y pinangakoan na after six months na masusing pag-aaral (theory) sa NSCT sila ay mag-OJT (actual) na may sahod. Pero ang malungkot pagkatapos nila ng six months na pag-aaral at six months din na training (OJT) ay ipinapasan nila ang mga gastosin sa graduation na umaabot ng limang-libo. Oo nga’t may sahod silang tinatanggap habang may OJT pero sapat lang naman para sa kanilang sarili. Ibig kong sabihin gastusin sa pamasahe, pagkain at borloloy sa kanilang katawan ay halos kulang na kulang pa. At ang pinakamasakit na nangyari ay ang akala naming ay ma-absorb sila sa kumpanyang iyon pero hindi. Halos mahigit tatlompu’t lima sila sa isang batch masuwerte kung may isa sa kanila ang matanggap pero bihira lang manyari. Marami ang nabibiktima ditto dahil sa walang kasiguruhang hanapbuhay.
Sa karanasang ito bagamat hindi kasintindi kumpara sa ibang karanasan pero naramdaman ko ang matinding katiwalian at pangloloko sa tao. Para sa kanila hindi bale nang may maapi o masagasaan magkamal lang ng karangyaan at kapakinabangan. Ito rin ang naging problema ng mga kapwa manggagawa at sa may-ari ng pagawaan dahil sa oras at kabayaran ng kanilang pinagtratrabahoan. Sino nga ba ang mag-akala na gayon ang gustong mangyari ng may-ari ng pagawaan? Minsan ang kawawang manggagawa tumatahimik na lang walang magawa ang importante sa kanya may trabaho at pagkakakitaan para ipantustus sa pangangailangan. Bagama’t kinakapos ipinagkakasya na lamang maitawid lang ang isang araw o mahigit pa na pangangailangan. Ang kasiguruhan sa hanapbuhay ay malaking bagay na nakakasalba sa pang-araw-araw na pangangailangan ng bawat pamilya. Marami ngayon sa ating kababayan ang dumaranas ng kahirapan dahil sa kakulangan sa pagkain at iba pang pangangailangan. Ang sanhi nito ay kulang ang kinikita at pagkakakitaan. Isang matatag na hanapbuhay at pantay-pantay na pagtrato sa kapwa ang maaring susi upang mai-angat ang kabuhayan. Sa puntong ito bagama’t may kahirapan at banta sa buhay, ‘di kaya mas mabuti kung hindi nalang tayo basta manahimik at magsawalang-kibo kundi kapit bisig na kumilos tayo para gumawa ng mga hakbang o paraan para mapigilan o mawasak ang ganitong kultura ng panlilinlang at katiwalian sa ating lipunan. Isang mahalagang paalaala na ang sabi: “Sana sa aking paglilingkod sa iyo O Diyos at sa aking kapwa may kagalakan at pagpapaubaya, na ang aking hangad ay hindi ang aking mapapala kundi kung ano ang aking maibibigay o maitutulong sa kapwa”. (Don Schwager, ©1998-2007)
-oo0oo-
2. If biblical narratives talk about redeemers and or God’s champions, identify the redeemers/
champions in the following stories and explain why in each case. Assume that you are leading
a Bible study among women.
2.1 “The Fall” (Genesis 3)
Inosenteng Bunga
Nakasanayan na ginagamit ng iba at pinagbabasehan ang tekstong ito, ay walang iba kundi ang pinagmulan ng kasalanan. Nakalimutan natin na may mga mahahalagang bagay din maliban dito na dapat bigyan pansin sa kuwento ng Genesis 3. Ito ay ang bunga. Anu nga ba ang mahalagang papel ng bunga sa kuwento?
Bagamat wala namang sinabi kung anong klaseng bunga ang tinutukoy dito, pero maliwanag ang sinabi na ang bunga ay siguradong nasa halamanan. Sa kuwento gusto ng tusong ahas na pag-usapan agad ang tungkol sa bunga. Kaya gusto niyang mapasarap ang usapan kaya nagtanong siya sa babae at hindi sa lalaki. Bakit kaya hindi sa lalaki siya unang nagtanong? Siguro hindi naman pipi ang lalaki para hindi makasagot. Pero ang tanong nandun kaya ang lalaki noong nag-uusap ang ahas at babae? Eh, kung wala siya doon, nasaan siya? Pero bago natin sagutin ang mga katanungang na ito gusto kong pag-usapan kung bakit anong dahilan na ang “bunga na kakainin” ang pokus sa usapan ng ahas at babae?
Mga Mahalagang Isalang-alang:
1. Pangunahing pangangailangan
Noong panahon nina Adan at Eva ang pangunahing pagkain na namulatan nila ay bunga ng punongkahoy. Ang bunga ng punong kahoy ay nakakasalba sa pang-araw-araw nilang buhay. Hindi nila naging problema ang pagkain sapagkat sagana dahil ito ay kanilang inaalagaan at pinagyayaman. Mahalaga na binibigyan pagpapahalaga ang mga pangangailangan. Ang bunga ay sumisimbulo sa pangunahing pangangailangan, kagaya ng pagkain, masisilongan o tirahan, edukasyon, trabaho at iba pa.
2. Binhi ng pag-asa
Nagmumula ang binhi sa bunga at ang binhi ay nagbibigay ng pag-asa sa pamamagitan kapag ito ay nakakapag-prodyus ng bunga. Sa isang binhi kapag itoy naitanim at namunga hindi lamang iisa ang kakayahan nitong ibunga kundi marami. Kaya naman kapag ang binhi ay naitanim at tumubo, ito ay nagpapahayag ng pag-asa. May pagkain at tutugon sa pangangailangan.
3. Hatid ay Buhay
Ang bunga ng punong kahoy ay isa sa pangunahing nagsusustene ng buhay kina Adan at Eva. Hindi maari na hindi sila kakain nito sapagkat ito ang inutos ng Panginoon Diyos sa kanila. At kapag hindi sila kakain nito sila ay manghihina at mamamatay. Kaya mahalaga ang bunga para sa kanila sapagkat ito ay naghahatid ng buhay.
Balikan natin ang tanong, bakit babae ang kinausap at napagtanungan ng tusong ahas at hindi nga naman ang lalaki? Isa sa dapat nating ikonsidera ay ang koneksyon o relasyon ng babae sa bunga. Ang gustong palabasin ng texto ay may kaugnayan ang bunga sa katauhan ng babae sa ibang pagkakataon. Sa tatlong mahahalagang naidudulot ng bunga ay kung papansinin ninyo ito ay may taglay din ang babae. Ako’y nananiwala na ang babae ay masasabing din na pangunahing pangangailangan. Sa loob man o sa labas ng tahanan, sa loob ng Iglesia mayroon silang sariling kakayanan na hindi matatawaran. Ang babae ay kagaya din ng bunga ito’y binhi ng pag-asa. Ang babae ay may kakayanan na magluwal ng buhay. Na ang buhay na ito ay siyang muling panimula ng bagong pag-asa ng sangkatauhan (human existence). At ang panghuli, ang babae ay hatid ay buhay. Ito ay napapatunayan nila sa pamamagitan ng pagpapahalaga sa kanilang pamilya. Halimbawa sa mga ina ng tahanan, hindi lamang sila ay may kakayanan na magluwal kundi mayroon din silang pambiharang damdamin sa pag-aasikaso at pagmamahal sa mga anak at sa asawa. Maalala ko ang isang madamdaming pangyayari sa isang nichrological service ng isang ina. Ganito ang sinabi ng kaniyang nag-iisang anak na babae: “Ikaw ang aking pinakamamahal na ina na nagbigay sa akin ng pagmamahal, Sapagkat lumaki ako at nagkamalay sa silong ng iyong pag-ibig at pagkalinga. Higit sa lahat ikaw ang nagbigay buhay sa akin, sapagkat sa iyo ako galing. Utang ko ang buhay ko . . .hindi kita makakalimutan habang ako’y nabubuhay”.
Tunay na mahalaga ang babae kagaya din ng bunga, na dapat bigyan ng pagpapahalaga at pagkilala. Nilikha ng Diyos ang bunga para sa isang mahalagang gagampanan at pangangailangan ng sangkatauhan, kagaya din ng isang babae.
2.2 “Ruth, Naomi, and Orpah (Ruth 1)
Si Ruth na Moabita
Ang pagkakilala sa katauhan ni Ruth ay hind masyadong hayag sa unang kabanata ng sa aklat ng Ruth. Maliban sa napangasawa siya ng anak ni Elimeleck at Naomi na si Chelion at siya ay galing sa lupang Moab, maliban doon wala. Pero napakagandang halimbawa ang katauhan ni Ruth sa ating konteksto. Na kung saan mayroon bukod tanging kapahayagan sa kanyang katauhan na kapupulutan ng magandang halimbawa. Katulad ng:
Mga Mahalagang isalang-alang:
1. Self-giving love (bukas-loob na pag-ibig)
Para kay Ruth mahalaga ang kahulugan ng pag-ibig. Ito’y naipapakita niya sa kanyang asawa. Na hanggang sa kahulihulihang hininga ng kangyang asawa naging tapat ang pag-ibig niya sa asawa. Pangalawa, ay ang katapatan niya sa kanyang biyenan. Hindi niya itinuring na iba kundi kabilang siya sa pamilya.
2. Responsable
Pagkatapos na namatay ang kanyang biyenan lalaki balisa na ang kaniyang biyenan na babae. Iniisip niya kung papaano niya maitataguyod ang kanyang pamilya at pangkabuhayan. Pero unti-unti nakarecover si Noemi sapagkat nandiyan pa ang kanilang mga anak at manugang. Sila’y nakakatulong pa sa pang-araw-araw na paangangailangan. Subalit dumating ang takdang araw na ang mga anak ni Noemi ay nangamatay, nag-iba ang takbo ng buhay ni Naomi sobrang lungkot, at dama niya ang matinding pagdadalamhati dahil nangyari sa kanyang mga mahal sa buhay. Mahirap man niyang tanggapin ang katutuhanan ito’y unti-unti niyang napaglalabanan dahil nasa tabi niya si Ruth at handang mag-abot ng kanyang makakaya upang maibahagi ang anumang pangangailangan. Si Ruth ay naging responsable sa kanyang biyenan alam niya na sa panahon iyon kinakailangan ng kaniyang biyenan ang kaagapay sapagkat dala ni Naomi ang matinding kalungkutan at pighati. At isa pang dahilan si Noemi ay matanda na, mahina at wala ng kakayanan itaguyod ang buhay. Samantalang si Ruth ay batambata pa at puwedeng mag-asawa upang maibangon muli ang kanyang pamilya na kasama si Naomi.
3. May Pananampalataya at Panindigan
Bagamat payak ang kinilala niyang diyos hindi huminto si Ruth sa paghahanap ng mas
makapangyarihan na Diyos na kanyang maasahan sa habang panahon. Ito ay nakita niya
sa Diyos ni Noemi. Pinanindigan niya na ang sabi: . . . . ang iyong bayan ay magiging aking bayan, at ang iyong Diyos ay aking Diyos (v-16). Para kay Ruth hindi madalali
ang iwananan ang kinagisnan niyang paniniwala subalit kung ito nama’y hindi tama bakit nga naman hindi puwedeng iwanan. Pinili parin niya ang Diyos ni Noemi na sa paniniwaala niya ito ang Diyos na buhay at nagbibigay ng kalakasan at pag-asa sa lahat ng panahon.
Napakaganda ang halimbawa ni Ruth sa konteksto ng mga kababaihan. Isang bukod tangi na maging batayan ng pamantayan ng buhay ng bawat isa. Na sa kabuan ng lahat na taglay niya ang talong mahahalagang sangkap sa buhay: ang self-ging love; responsable, at paniniwala at paninindigan sa Diyos at siyang nagbunsod sa kanya upang makamit ang tagumpay at pagpapala ng Diyos na kanyang pinaniwalaan.
3. Which character in the Bible do you best identify with? Why? How would this help explain
your sense of calling or vocation?
The Bible character which I identify the best is no other than Nehemiah. It was from Nehemiah the kind of character which identify the best because he is the man who dedicated himself in service. First was in the secular world (in the palace of King Artaxerxes) which he serve as a king’s cup bearer. As a king’s cup bearer –this was a position of great honor and trust. The cupbearer sample wine for the king, certainly to assure the quality of its taste but perhaps also to taste for poisoning. Nehemiah took all the risk of his life everyday. Nehemiah was not trained diplomat, politician, or priest. He was a servant and layman. He displayed a thorough knowledge of the law and the tradition of his people. Nehemiah was gifted planner and an administrator. He was tactful where tact was called for, but he was firm and unyielding in the face of his opponents. He was a leader who showed great vision and who was able to inspire others to help him achieve his goals- which he knew to be the God’s goals. Nehemiah was guided by genuine desire to God’s will, and his personal skills helped him get others to join his cause.
For me Nehemiah’s model of servant hood mirrors the sense of my calling. For almost eighteen years service in the ministry as pastor of UMC, there are lots of experiences I been encountered. There trials and hardships that almost shaken my faith, but then I survived because of God’s mercy. One of the most interesting in the life of Nehemiah was his dedication in the service and his vision to fulfil God’s purpose. This model could help me pursue my pastoral journey through the years of my ministerial task.
4. Theological education in many South East Asian countries is grounded on the Critical Asian
Principle. How do you understand this fundamental cornerstone? What are its strengths and
its weaknesses?
The Theological Education that grounded on the Critical Asian Principle as I understand is all about carrying the principle of Asian culture and heritage that sound theological. By using our own resources in dealing and searching for meaning in the light of God we can easily adopt or follow because it is our own.
Strengths: Have ecumenical relationships; own identity; autonomy in nature as Asian; Theology is
Asian in nature.
Weaknesses: Language, culture, religion or beliefs differences
5. What is your understanding of the church’s ministry to the present Philippine context and
what is its implications in your task as cultural transformers?
The church’s ministry today in the Philippine context as I understand, is that our churches namely the protestant churches trying to study and implement the so called Critical Asian Principle as a guide or tool to deepened our faith in God and know more our social responsibility towards our neighbors and the society. These I think it so important that we have our own theology in the light of this theological awareness. But we cannot deny the facts that our church ministry could encounter different struggles in terms of theology, doctrines and even principles. However, my belief is always in God’s hand that he uses faithful people to do the ministry in addressing the needs of individuals.
The implication in my task as cultural transformers is to be responsible to the Words of God that is entrusted to us. And to be responsible to others, as well as the environment. Through sharing and doing what God’s purpose in the light of his words we can able to encourage, inspire, and get others to join us in this cause: “cultural transformation”.
Bible Study and Methods and Curriculum Development
Midterm Examination
Researched and Submitted by: Rolland Bardoquillo Hayag
1. Parables
1.1 Tenants of the Vineyard: According to Matthew, Mark and Luke.
The parable is intended to those people who are greedy of wealth and abuses the given authority and power, who mistakenly justify their deeds and by making promises that they will do it, yet their real purpose of making promises is to divert the owners attention, it is like a delaying tactics. Secondly, this tenant was already caught in the act of doing an unthinkable action, but the tenant gets through it, 5 times he murdered a person, the forth one is that the owner sent many yet still, they get killed by this tenants. 3rd God is the owner of all creation, and Jesus was the son of the owner that was slain, and the prophets and apostles are the 4th people mentioned also were slain. In our present time this thing happens almost every day, especially about our farmers, unconsciously and consciously people tend to sin by being greedy, making a lot of money in expense of other people, I was once a farmer in Nueva Ecija, Munoz, and I feel pity on the people who work in the field who will have just a few harvest because of the calamity that hits Nueva Ecija and after that here comes the middleman asking for a lesser price, so he can gain more, when they sell it in another place, this is for me another kind of taking advantage of people. Each country has its own leader to manage, that in my view they are Gods chosen leader, God is the owner.
Many times I tried and attempted to speak of this truth in the communities that I serve, and most of them, in my observation people tend to ignore it. Maybe action speak louder than the voice when you practice it, eventually people will follow, but in cases, people just watch you do it and do nothing, well a good tenant act in the wishes of the a good owner.
1.2 Workers in the Vineyard: according to Matthew
The Spiritual Gospel focus on the aspect of sinners who are late comers and a sinner who are Jews, the people first chosen by God and in the kingdom of God everyone are equal either they are late comers or not. Yet in Social Gospel, speak of Gods kingdom acting on this world, where all People should have equal rights and blessings, there is truth about this in our world today, but still people are reluctant to act, because of Greed and fear. In the feeding of the five Thousand, a child act without doubt, gave his bread and fish, even without thinking of what will be left for me, if I gave my share.
Here in the Philippines, almost everyone who work in the offices and factories are employed in an agency, who supply man power to a big companies, which I experience to have below minimum wage, with a contract of 6 months only, after that I needed to apply again, I am a graduate on a unknown school, so my promotion in my work is not available for me and the worst thing happen when I did not received my last month salary, due to the agency owners death, but I never saw his body, thus the Business Company feared that they will lose their income or it is greed that made them act unjustly.
Most Churches are threatened by the economic problem, expenses are being observed by the members, workers salary are delayed and travelling allowance are remove from the budget, and lately members argue if they needed to have an additional workers and the answer is no. The Idea of Unified Earnings is promising, in other terms it is a centralize Salary and this Idea is common. It was already been discuss and it was not decided yet by our annual conference. Late or first comer, Elder or newly graduate pastors will received the same salary, and let us removed the other idea of putting a level or category in giving salary. This is my Idea of kingdom of God according to Luke.
The church should practice this kind of system removing the separation and differentiations among fellow believers for we are the same a servant of God.
2. Biblical Narratives
2.1 The Fall
In this Creation story the women is the champion not simply because the women pave a way for sinning so that they will realized that they are naked, the champion is Eve, in reality women suffer most in giving birth, gives pleasure to men, but is this really the reason why women is created, remember that women is given to men to be his companion, not only for sex companion, men uses the snake for alibi of his lustful thought, who is sinful, in patriarchal thinking that a men justify his sin as you remember too, Adam denies that he, who first sin, he blame eve, “because of eve seduce me to eat the fruit” then each one pin pointed each other until they blamed the snake. Yet the snake was quite.
2.2 Ruth, Naomi, and Oprah
In this narrative I cannot choose who is the hero and who is the villain, I admire women in the bible and women of present for their sincerity, yet it is between choices of what is the priority of your life, Oprah might have bigger responsibility in the house of her parents so she go back, she might have a family to return to, except Ruth because it was not mentioned, only the word of Naomi “go back to your mother, yet I believed Oprah have compassion to Naomi, she even cried, all of them are hero redeemer in a sense that they all felt the importance of each and everyone , Naomi said “Go home” sensible to the needs of the two, Oprah cried yet follow Naomi’s advise to do her rule, Ruth felt the needs of Naomi, a need of companion.
3. Character of Bible, Identifying myself
The Good Samaritan, this Parable is my most favorite Children bible stories, and it becomes my basis in living. I gladly help other people without question, though I know some are making advantages of my kindness, but I also know that through the act of kindness will stricken and awaken their heart and mind to do good things. Luke 10:25-37
25. And behold, a certain lawyer stood up and put Him to the test, saying, "Teacher, what shall I do to inherit eternal life?"
26. And He said to him, "What is written in the Law? How does it read to you?"
27. And he answered and said, "You shall love the LORD your God with all your heart, and with all your soul, and with all your strength, and with your entire mind; and your neighbor as yourself."
Jesus expounds on the law of love. True love is put into action. It is not merely at concept or a feeling. If we are to do this, we will quickly find that we are incapable of completing a perfect love. In doing so I was compel to be in this vocation so I can do more, since the law requires perfect obedience.
4. Theological Education/ Critical Asian Principle
First let me Identify the Nature and Characteristic of Asia wherein it was also mentioned in the article of Nacpil on Critical Asian principle that The South East Asian Education has a territorial characteristic, according to him that perhaps it is possible to mention at least seven features which are characteristic, without being exhaustive and detailed.
It was first mentioned that plurality and diversity in races, peoples, cultures, social, Institutions, religions, ideologies, etc., characterize this region. Secondly, most countries in this region have a colonial Experience. Thirdly, most of the countries in this region are now in the process of nation-building, development, and modernization. They want to modernize through the use of science and technology. They want to develop and achieve economic growth, social justice, and self-reliance. Fourthly the peoples of this region want to achieve authentic self-identity and cultural integrity in the context of the modern world. I pause only up to fourth Characteristics that are mentioned in the article, this four are more significant in classifying the strength and weaknesses.
Though the word of “etc.” included in the sentence, but it was never mentioned that communication is the most important aspect to be include in this characteristic, each country has different dialects in Philippine alone got more than 20 dialects, even though the national language is Tagalog, most of the Filipino prefer English, which is adapted because of colonial experience, which is the second Characteristic. Many Filipino’s prefer English, because they feel it was easier to express themselves, some are just for social status, the other is for internationally means of communication, which is a tool for our development and modernization.
Some feared to speak tagalog dialect, rather than speaking English language, especially the Visayan, I grew up in Davao even in Cebu, that most of the people there do not want to speak tagalog, but they are fluent in English, yet in that place it is a strength, I should say, because it helps them to understand the cultural differences locally and internationally, yet is it a weakness if they will lose their Identity as Filipino because of the language? In the United states, the English language is common, it differs only in their tone and shortcut words, such as “you all” in Indiana, “all of you” in Chicago, and “ya’ll” in Tennessee, but still they are the same in meaning, but easily to be understood, whereas in “kayong Lahat” Tagalog, “Kamong Tanang” Visaya, “Eh kongan” Kapampangan, are the same in meaning same as you all, yet different dialects, it could be confusing, if only all Filipino will set aside all dialects and embrace tagalog. There was an issue, in 1980’s if my memory serves me right, President Marcos almost declared that Cebuano dialect will become the national language, for me it will be more difficult to accept.
I finish my elementary in University of southern Mindanao, kabakan north Cotabato and I don’t know how the North and south Cotabato’s adapted the mixed up dialect, where you find the birth of a new dialect, they called BILOGALOG, (bisaya, ilokano, tagalog), the common sentence that I remember, is when we cross the river just to go to the other churches, you can hear people asking you in tagalog “Saan ka pupunta” and the other person would answer “ Diay Kabilang Banger” redundant words yet they still understand each other. Well my final words are though we have differences our strength is that we are adaptive to situations and we have common goal which is to develop and achieve economic growth, social justice, and self-reliance. This is the third Characteristic. In spite of differences in culture, dialects and language, we have the freedom worship in this country, Philippines, that everyone has freedom of expressing their faith among fellowmen.
5. Understanding the Church Ministry
Transforming our church into a messianic approach can be difficult, for how many years, Filipino are already engage to new era of worship and mission where their principle, is the principle is the commandment given to the disciples to go and baptize and make them disciples of all nation in Matt,28 . Interpreting differently, it was interpreted as to propagate religion not the goodness of God, blinded of the truth most of the Mission in the churches and members in the church are oriented in the thinking that the reason you do mission is to baptized gathered people to be a member so the tithes and pledges, will be enough to continue the church organization, and it is true.
This is not a church ministry that I vision, where your mission is based on concreting the four corners of the church building. It is churches that goes out and give their arms to the needy and the oppressed, the poor and the hungry, then and then you are worthy to be called the follower Of Jesus Christ
Inihanda ni:
Joselito G. Ibanez
M.Div. Senior
1.1 “Ang Kriminalidad at kapabayaan”
Ang Talinghaga Tungkol sa Ubasan at sa mga Kasama
Markos 12:1-12
Sa mga sulat ni San Markos, ang lugar o lokasyon, ang mga karakter na bumubuo sa kwento at ang pangyayari ay isa sa kanyang pangunahing mga puntos upang higit na magkaroon ng mas malapit na pagbasa at interpretasyon ang mga mambabasa sa kasalukuyang panahon.
Sa talinhagang nabanggit ni Markos patungkol sa isang ubasan ay kwentong naglalarawan ng kasalukuyang umiiral na panahon. Ito ay sitwasyong inilalantad sa kwento na may ibang paka hulugan sa panahon nila kumpara sa panahon natin ngayon, ngunit may pagkakatulad o hawig sa umiiral na sistema ng ating panahon ngayon.
Ayon sa talinhagang binanggit, at kadalasang ang pakahulugan ng marami ay ang ubasan ay ipinapakahulugan o ipinapalagay na lupain na pagmamay-ari ng Diyos o sa maikling salita ay ang mundo, ang mga utusan namang nabanggit ay ipinapakahulugan sa mga propeta ipinadala ng Diyos na binugbog ng mga tenante, ang pinakamamahal na anak naman ay ipinapakahulugan kay Jesus kristo na anak ng Diyos na ipinapapatay ng mga Hudyong lider at ng mga nasa poder ng Herusalem, at ang mga kasama o tenante sa lupain ay ang mga hudyong lider ng Israel, at ang pamunuan ng pamahalaan ng Herusalem.
Isa sa mga pangunahing katanungan sa talinhagang ito ay sa di maayos na tindig o posisyon ng may-ari ng lupain kaugnay sa mga kaguluhang nangyari at isa ito sa naging kapabayaan nya sa mga utusang ipinadala nya sa ubasan na pangunahin namang naging biktima ng inhustisya at pagmamalabis ng mga tenanteng naka posisyon at otoridad sa lupain. Ito ay hindi lamang isang beses na nangyari at nasundan pa ng marami pang beses at ang kahulihulihang naging biktima dito ay ang kanyang sarili at pinakamamahal na anak.
Para sa akin ito ay di totoong larawan at karakter ng isang mapagmahal at responsableng ama at mabuting pinuno ng kanyang nasasakupang kumunidad.
Sa ibang pagbasa ng kwento, sa punto di bista ng mga tenanteng matagal nang nagpaunlad at nagbungkal ng lupa, (na inilarawan na may pagkakaiba ang “haba ng panahon” mula sa tatlong aklat) Isa marahil ito sa mga naging dahilan ng di maayos na kalagayan at isa sa mga pangunahing rason sa pagitan ng mga utusan, ng anak ng may ubasan at ng mga tenanteng matagal na nag paunlad at nagbungkal ng lupa.
Ang pagdating ng mga utusan sa lupain ay kahalintulad ng mga taong may dala ng mga titulo sa mga lupain ng katutubo sa ating panahon nagsasabing sila ang nagmamay-ari ng lupa. At dahil ang karamihan sa mga claimants na ito ay nasa poder, otoridad at lider ng ating pamahalaan, katulad sa panahong ito, maraming beses naring paulit-ulit na nangyayari ang magkakahalintulad na kwento mula sa lumang panahon at sa kasalukuyang panahon. Ang usapin ng pagmamay-ari ng lupa ay matingkad parin at kalimitang ugat ng krimen, ng inhustisya at pagsasawalang bahala ng may kapangyarihan. Ang tanging malakas, ang makapangyarihan, mas maimpluwensya at mga popolar ang kalimitang nagwawagi. Katulad ng mga tenanteng nabanggit sa kwento, “sila na mga nasa poder, lider, at otoridad” ang madalas na pinapaburan ng batas at ng makapangyarihan sa lipunan. Ang kanilang sabwatan sa masamang hangarin ay nakakapangyayari gamit ang kanilang posisyon, ang otoridad at estado sa buhay. Ganito parin ang larawan ng kasalukuyang panahon natin. Magkaiba lamang ang pinapakahulugan nito, ngunit may pagkakahalintulad ng kalagayan at sistema sa magkaibang panahon.
Ang kalagayang ito ay ang kapahayagan ng sistemang puno ng kabulukan, ng anomalya, ng pagsasamantala at mapang-api, ay kinakailangan nang tuldukan, “katulad ng nabanggit sa talinhaga,” ang pagpapanibagong hubog para sarili at sa pangkalahatang aspeto natin bilang tao ang una hakbang sa pagbabago, pangalawa ang sistemang patuloy na gumagapos sa ating mga kaisipan, gawi bilang tao at ang ating mga personal na prioridad at interes ay isang hamon upang talikuran ang mga pansariling alalahaning ito at harapin ang mas malawak na ugat ng suliranin, ang bawat isa ay tinatawagan upang tayo ay sama-sama sa panawagan tungo sa isang kalagayang may pagpapahalaga sa kwalidad at may dignidad na uri ng pamumuhay (buhay). Ang sama-sama nating concern at pagkilos, upang tugunan ang hamon na maging responsable tayong nilalang, at ang patuloy nating pakikiisa sa pagsusulong ng mga ibat-ibang programa na may mataas na pagkilala, pagpapahalaga, at paggalang sa karapatan at buhay ng lahat ng nilikha, ay isang positibong pananaw ng pagbababgo sa sarili at para sa bayan.
1.2. Ang mga Manggagawa sa Ubasan
Ang kwentong ito ay naglalahad ng isang kalagayan patungkol sa relasyon ng manggagawa at ng may ari ng pagawaan. Ang relasyong ito ay matingkad at kasalukuyang isa sa malaking usaping ating kinahaharap. Katulad ng kwentong inilahad sa pamamagitan ng parabola, ang may-ari ng pagawaan ay may direktang mandato sa usapin ng pasahod ng mga manggagawa. Ang ilang mga isinusulong na usapin dito ay ang isyu ng tamang pasahod, labis na trabaho, (umaga-hapon), at kulang na trabaho- tamang pasahod,(tang-hali, hapon-hapon). Ang ganitong kalagayan at isyu ay malaking usapin sa bahagi ng mga manggagawa, samantalang ang mga manggagawa ay nakatali na sa parehong halaga ng sasahurin. Ang isyu ng pasahod at isyu ng oras ng pagtatrabaho ay itinakda ng may ari ng pagawaan, na malinaw lamang na ano man ang ibig gawin nito sa kanyang pagawaan ay walang sinumang pwedeng magkwestyon sa batas niyang ipinatutupad. Ganito din ang kalimitan nating kinakaharap na usapin sa ating mga lugar, at ito ay karasan mismo ng ating mga kaanib, kamanggagawa at kababayan. Ang tekstong ito marahil ginamit ng Panginoong Hesu-kristo upang maging batayan din natin upang kwestyunin ang kasalukuyang umiiral na panahon at maging sa sistemang umiiral sa mga pagawaang may ganitong batas at panukala. Batid nating ang Panginoon Hesu-kristo ay laging nabibingit sa kamatayan sa kamay ng mga Pariseo dahil sa paglalahad ng ganitong kwento na na isang uri ng paglalantad sa Publiko.
2.1 “The Fall Gen.3”
Ang aking napiling tagapagligtas /champion / bida sa tekstong ito ay ang karakter ng Puno. Ang puno ang may malaking papel at mahalagang parte sa kwentong ito . Kalimitan ay di pansin ang kahalagahan nito, ang kanyang partisipasyon sa kwento ay di nabigyan ng importansya ng nagsulat ng kwento di gaya ng mga karakter na aktibo(boses) dahil may kakayanang magpahayag ng saloobin, ng palagay at kuro-kuro. Ang puno ay isang mahalaga ang karakter na ginampanan sa kwento, sa kabila ng walang kakayanang maipahayag ang damdamin nito at kaisipan maging ang partisipayon sa kinabibilangan nitong daigdig. Katulad ng mga buhay ang karakter ng mga sumusunod (ang tao, “Eva, Adan”, ahas at ang diyos) ay aktibong nakakapagpahayag ng kanilang komentaryo at kaisipan.
Marami sa ating lipunan sa ngayon ang katulad ng karakter ng “Puno.” Ang puno ay representasyon ng maraming indibidwal na kontibyutors at saksi sa mga magagandang pangyayaring nagaganap ngunit di pinakikinggan ang boses dahil ang tingin ng mga nakapaligid/marami dito ay dekorasyon lamang at di mahalaga ang karakter nito. (Syempre kapag di mahalaga ang karater, di rin mahalaga ang sasabihin, ang kaisipan at kaalamang meron at pang unawa.) Sa madaling salita walang kwenta at puwang sa mata ng marami ang kanyang boses. Katulad sa ideya ng nag sulat ng kwentong ito , ang “puno” ay buhay ngunit patay.. ang tanging importansya at halaga nito ay ang bungang kanyang mai-prodyus. Ang maidudulot nyang kasiyahan at kayang nyang i-ambag sa paligid at lipunan na kanyang ginagalawan ay di makita ang kahalagahan.
Katulad ng mga mahihihina at itinuring na walang kakayanang mabuhay ng may kwalidad at magkaroon ng maayos na pamumuhay sa ating kasalukuyang lipunan. Ang mga pulubi, (mga mahihirap nating kababayan sa lansangan, ang mga taong grasa sa tambakan ng basura), ang mga biktima ng panlipunang pagkakait ng maayos na buhay at pamayanan. (smoky mountains at ibapa.) ang mga may suliranin sa isip at pakalatkalat sa lansangan, ang mga may kapansanang pisikal at ang mga biktima ng sistemang umiiral sa kasalukuyan. Sila ay katulad ng “puno” na di marinig ang mga hinaing, ang mga sentimiyento at mga pangangailangang naayon sa kanilang kalagayan. Ang kanilang boses ay di marinig dahil di makitang sila ay kabahagi at importante sa ating lipunang kinabibilangan. Marahil mula sa tekstong ito ang bawat isa ay mapukaw na ang kaisipan, at ang damdamin upang maging sensitibo sa ating paligid at lipunang ginagalawan. Ang ating mga mata, tainga, pandama, at partisipasyon ay higit na kailangan.
2.2 Ang karakter at bida para sa kin sa tekstong ito ay si Ruth. Si Ruth ay may katangiang di kayang magbaya, at kayang protektahan at maging tagapagtanggol ni Noemi. Ang kanilang kalagayan ang palagay kung pangunahing rason kayat di kayang humiwalay o iwanan ni Ruth ang byeanan nyang si Noemi. Ang kawalan ng seguridad sa ekonomiyang kalagayan, dahil sa pagkamatay ng kanilang mga asawa. Ito marahil ang isang matingkad na usapin at dahilan ni Ruth upang di nya maiwang mag-isa ang byeanan. Ang relasyong nabuo at ang mataas na concern ang patuloy na namagitan sa kanila upang ito ang magdikta ng kanilang matibay na relasyon. Ang diwa ng malasakitan ay nabuo dahil sa maayos na pagtrato ni Noemi sa kanyang hipag. Ito din marahil ang damdaming di maipagsawalang bahala ni Ruth upang ang kanyang mahal na byeanan ay mamuhay na nag-iisa. Ang katandaan na rin ni Noemi marahil ang pangalawang dahilan ni Ruth kayat napagpasyahan nyang manatiling kasama at taga pag alaga ng Byeanang wala nang iba pang aasahan kundi sya. Napaka dakila ang ganitong uri ng relasyon ng di tunay na magkadugo at sa pagitan ng mag byeanan.
3. Ang karakter ni Jesus bilang manggagawa
Ang karakter ni Hesus-kristo bilang mangagawa ang pangunahing karakter at ang may malaking ambag sa akin, at nakahikayat sa akin upang tumugon sa tawag ng pagmiministeryo. Ang uri ng kanyang paglilingkod sa hanay at uri ng mga mahihirap, ang kanyang diwang maka-dukha o pro-poor, ang kanyang pag aadbokasiya sa karapatan at ang makatuwirang uri ng pamumuhay ang isa sa mga mahahalagang punto kung bakit di ako nagdalawang isip na pasukin ang buhay bilang manggagawa ng Iglesya / simbahan. Ang kanyang paglilingkod ay punong-puno ng dedikasyon para sa mga uring napapagkaitan ng kalinga, atensyon at pagmamahal.
Ako bilang lingkod na tumanggap ng ganitong uri ng diwa ng ministeryo, malinaw para sa akin na ang paglilingkod ay paglalaan ng sarili, ng panahon at ng buhay para sa higit na nangangailangan ng paglilingkod maging sa loob at labas ng Iglesyang pangunahing responsibilidad na aking tinanggap
4. Critical Asian Principle (CAP) as fundamental cornerstone for doing theology in Asia
Ang Asian Critical Principle ay isang paanyaya sa ating mga Asyano upang muling buhayin ang ating sariling atin, ang ating kaisipan, paniniwala at teolohiyang naka-ugnay sa ating mga kultura at tradisyon. Ang ating diwang mapaghimagsik ay bunga lamang ng mga naging karanasan natin at ng ating mga ninuno mula sa mga dayuhan at mapang aping bansa na sumakop, at nagbago ng ating kasarinlan bilang asyano. Tumagos ito sa ating pagkatao at may malaking naging ambag ito sa atin ngayon. Ngunit dahil sa ating mga naging karanasang ito, ito ay nag dulot ng dalawang kamalayan sa atin. Ang ating diwang palaban at pagiging makabayan. Ito marahil ang naging malaking dulot at bunga ng matagal na nating pagka alipin sa mga dahuyang bansang sumakop, ngunit sa kabilang banda, malaking porsyento din ang usapin ng pagkabahagi-bahagi, pag kanya-kanya sa kasalukuyang panahon. Ang Asian Critical Principle ay isang uri ng bihekulo na may kakayanang ibangon at buhaying muli ang ating totoong pagkatao. Ito ang isang kaparaan upang muli tayong imulat at hubuging muli na maging maka-Asyano sa pananaw, sa diwa lalo’t higit paglalapat ng ating pananaw at pananampalataya. Ang ating pananampalatayang tinanggap mula sa mga bansang sumakop sa atin ay ang masasabi nating pundasyon ng ating pagkakilala sa Diyos. Batid nating tayo ay hinubog nila ayon sa kanilang interes at sa disenyong kanilang itinakda para sa atin. Di tuwirang ang dahilan nila ay gagawin tayong nasyon ng mananampalataya bagkus ito ay isa lamang kanilang kaparaanang masakop tayo, at maging isa sa kanilang teretoryong pinagkukunan ng yaman.
Ang usapin ng ating kunbersyon sa pamamagitan ng reliheyong kanilang ipinakilala sa atin ay upang hubugin tayo na maging masunurin sa kanila at di malaking hadlang sa kanilang pakay. Ngunit ito ay pinatunayan ng ating mga bayaning tuwirang nakipaglaban at nagtanggol sa ating kalayaan. Di naging balakid sa ating mga ninuno na magbuwis ng buhay makamit lamang ang kalayaan na batid nating dapat ay matagal na nating nararanasan. Ngunit alam din nating sa kabila ng may mga bayaning nag-alay ng buhay at pangarap para sa bayan, marami din ang naging instrumento ng pagtataksil at di maka pilipinong pananaw at kaisipan.
Ang kasaysayan nating mga Pilipino ay isa lamang sa may pagkakatulad na kasaysayan sa ibang Asyanong bansa na sinakop din. Ang diwang mapaghimagsik, mapanuri, at kritikal, ay naipapakita natin at isa sa ating kaparaanan at pakikibahagi sa paghubog at pagbuo ng teolohiya na nakabatay sa ating mga naging karanasan. Ang ideya at kaparaanang na inilalahad ng Asian Critical Principle ay batid nating susi sa isang matagumpay na paglaya at makahulagpos tayo sa matagal na pagkakaalipin at pagkagapos sa mga kaisipang sapilitang hinugis tayo at binuo bilang Pilipino.
5. My understanding of Church Ministry to the Present Philippines context and my cultural task as cultural transformers.
Ang iglesya ay ang dako/lugar na kung saan ang mga tao ay nagkakatipon upang magpahayag ng pagpupuri at pananampalataya sa Dios. Ang iglesya rin ay paaralan ng mga mananampalataya upang magpaunlad ng kaalaman at katuruan ng mabuting balita patungkol sa paghahari ng Diyos. Ito rin ang pangunahing behikulo ng mga taong nananalig sa Diyos upang maabot/marating ang iba pang dako, at makapagbahagi ng balita ng kaligtasan at pagliligtas ng Diyos .
Ang Iglesya ay kalipunan ng mga taong naniniwala, at sumusunod sa aral/turo ng Panginoong Hesu-kristo. Ang mga turo ni Kristo ang pangunahing tangan ng Iglesya at ng mga taong simbahan (manggagawa, Miyembro), upang maging bahagi ng ating paghuhubog una sa mga “kaanib ng iglesyang may kakayanang maging ka-manggagawa natin sa pagtuturo at pagpapaliwanag ng aral ni kristo.” o ng mga layko sa Iglesya.(kabataang lider, kababaihang lider, kalalakihang lider) kasabay na ating hinuhubog ang kalipunan ng mga kaanib, ganun din ang paghuhubog natin sa komunidad. Ang iglesya ay kalipunan ng mga kaanib na binubuo ng ibat-ibang organisasyon. Ang bawat organisasyon ay may kanya-kanyang gawaing kinapapalooban at obligasyon sa loob ng Iglesya at sa labas man.
Sa esensya ng isang Iglesya, ito ay katuwang na ng komunidad na kinapapalooban ng Iglesya upang maging daan ng tamang pagkakatoto at nagtututro ng tamang direksyon ng pananampalataya, pamumuhay, at konsepto ng tamang pamamahala o pag-gugobyerno, sa loob ng Iglesya at maging sa komunidad man ay mahalagang makita ang ganitong katangian at kakayanan ng Iglesyang meron tayo. Ang Iglesya ay paaralan na nagsisilbing gabay at nagtuturo ng tamang direksyon ng pamayanan, at ng bansa.
The ffg. are my answers to the posted questions regarding our midterm examination
1.If parables are subversive speech then offer brief interpretations of the following parables of Jesus:
1.1 Tenants in the Vineyard (Matthew 21. 33-45, Mark 12. 1-12, and Luke 20. 9-19). What is the message/challenge of this parable for you and the communities you serve? What is the message/challenge of this parable to peasant farmers who have been dispossessed of their lands and have to work under unjust tenant systems?
The Parable of the tenants……..
Isa ang kwentong ito sa mga pinakamadudugong Kwento sa Biblia kase may patayan! May dalawa akong makitang pangunahing mga tauhan, ang mga tenants at ang absentee landowner. sa kwento ang landowner ay nag tayo ng ubasan sa isang lupang kanyang nakita.binakuran nya ito ng mataas at pinaupahan sa mga tenants, sa banding huli ayaw nang umalis ng mga tenants sa lupang binakuran at pagmamay ari ng mayaman. Hangggang sa dumanak na ang pinaghalong pawis at dugo.
Ang hamon na nakita ko kung titingnan ito sa isang subersibong pananaw: Tingnan natin at balikan sino ba talaga ang may ari ng Lupa? Ang tao ba ang nagmamay ari sa lupa, o ang lupa ang nagmamay ari sa tao. Naalala ko ang tanong ng isa naming professor sa Old Testament Exegesis, Ano ba ang mas mahalaga ang tao o ang lupa? Ang sagot ng marami sa amin tao ang mas mahalaga kesa lupa, ang sabi ng isa lupa daw. Bakit ang tanong naman namin pabalik sa kanya. “kase ang mga tao kahit na mag kakamag anak nagpapatayan dahil sa lupa” naisip ko na may punto sya. Pag nawala ang lupa..mawawala ang tao. Ngunit mawala man ang tao. Ang lupa kayang alagaan ang sarili nya at mag produce sa kanyang sarili o self sustain. Balik tayo sa nauna. Kung hindi tao ang may ari sa lupa..ibig sabihin ang Dios ang may ari ng Lupa kahit na may titolo ka pang hawak. Tayo’y nakikitira lamang. bilang nakikitira hindi natin dapat suwapangin o ankinin, ang napakaraming lupang hindi naman talaga sa atin. Meron pang mga taong walang lupa na nangangailangan ng masusulingan. Wala sila titolong maipakikita. ngunit alam nating may karapatan sila makibahagi sa lupang pag aaari ng Dios sapagkat bigay ito ng Dios sa lahat. Hindi sila nag hahangad na mangamkam. Ngunit ang hinihingi nila ay ang kanilang bahagi..
Sa bahagi ng mayayaman na pinalad . Pagkakataon ito upang maidemonstrate ang grace ng Dios sa mga hindi gaanong pinalad mag karoon ng lupa.. ang mga malilit ay desperado. Hindi na sana umabot pa sa patayan at pagdanak ng Dugo ang mga kwento ng mga tenants ngayon. Kung meron lamang ang bawat isa ng pusong nagmamalasakit sa kapakanan ng iba.. Ang kwentong ito ay panawagan o babala mula kay Hesus para sa mga malalaking Landowners noon at ngayon na baguhin ang pusong ganid, upang hindi na maulit pa ang pagbubuwis ng buhay ng marami gaya sa kwento ni Hesus.
1.2Workers in the Vineyard (Matthew 20. 1-16). What is the message/challenge of this parable for you and the communities you serve? What is the message/challenge of this parable to daily-wage earners who have no security of tenure and whose families have to face the threat of starvation each day?
The Workers In The Vinyard
Ang mag pangunahin karakter sa Kwento: una ay ang mga manggagawa at ang Nagpapagawa.
Sa ating mapanahon, sila ang sumisimbolo sa sa mga malilit na mangagawa at sa kabila naman ay ang malalaking kumpanya O negosyo.
Ang Walang dignidad na pasahod at ang di tamang pag trato ang nakikita kong problema binigyang pansin ng Panginoong Hesus na totoo parin sa panahon natin ngayon. Karanasan na natin at malimit na matunghayan sa mga balita at telebisyon ang mga manggagawang nagrereklamo sa kakaunting sweldo. Hindi sapat para ipambuhay ng pamilya.
INTERPRETASYON:
Sa kwento ni Hesus nagreklamo ang mga manggagawa sapagkat may dapat ireklamo…at hindi masamang magreklamo itinanim kasi sa ating isip ng mga mapaniil na bawal mag reklamo sapagkat ito’y kasalanan sa Dios. Sinong may sabi? Si hesus nga nagkwento tungkol sa nagrereklamo eh…maraming nakakuha ng para sa kanila mng sila ay magsalita at magreklamo.. kapag naapakan ka dib a aaray ka, para malaman ng nakaapk sayo na natapakan ka pala nya. Sa gayo’y maiaalis nya ang pagkakatapak nya sayo. Dont get me wrong masama naman ung reklamador masyado. Mag kaibang konteksto un.
Sa mga Negosyante at pinalad, hindi masamang maging mapagbigay/generous. Ngunit ang tunay na pagbibigay ay ang pagbibigay ng higit pa sa nararapat lang.. sapagkat kung magbibigay ka ng tapat lang. wala ka pang naibigay…
Sa mga mangagagwa gaano man kahirap ang dapat na tiisin hwag tayong mahiya o matakot manindigan sa ating karapatan. Kung naniniwala tayong Ang Dios ay makatarungan. We should know by now na kasama natin sya sa ating mga pinaglalanban.
2. If biblical narratives talk about redeemers and or God’s champions, identify the redeemers/champions in the following stories and explain why in each case. Assume that you are leading a Bible study among women.
2.1 “The Fall” (Genesis 3)
Sa Kwento ang mahahalata mo kung sino ang bida. Kapag tiningnang mo kung sino ang naapi, lalo na sa mga telenobela ang bida ay yung kawawa.
Sa kwento sa Genesis 3 nakuha ng babae ang aking Simpatya. Sapagkat talaga naman na inulan sya ng paghusga di lang sa kwento kundi pati na ng mga bumabasa.
Sa panahon natin dala parin ng mga babae ang mababang pagtingin sa kanila ng lipunan dahil para sa marami sya ang sanhi nang pakakasala ng mga lalaki.
Ganon man narito ang aking mga puntos sa bible study:
I.ANG MGA BABAE AY MALAPIT AS PUSO NI HESUS SA EBANGHELYO..lalo na ang isang babaeng bayaran na ipinagtanggol nya…
II.OO MAARING MAHINA ANG BABAE PHYSICALLY NGUNIT MATATAG INWARDLY..kung buhay ng kanyang pamilya ang pag uusapan lalo na ng kanyang mga anak hindi matatawaran ang kaya nyang isugal..
III.ANG BABAE SA PROVERVS 31.. MASIPAG AT MADISKARTE.. maraming mga babae ang pumapasok sa mahihirap na trabaho.. kinakaya nila. At yung magaling na asawang lalakeng walang trabaho. Taga hingi lang ng pera para may pang inom. Totoo yan at nagyayayri yan...
2.2 Ruth, Naomi, and Orpah (Ruth 1)
Sa mga taong may pagpapahalaga sa kanyang bayan at lupang tinubuan gaya ko na nagmamamahal sa Bulakan, ang bayan ng magaganda at mayuyuming dilag. Si Orpah ang aking champion…di ko siguro matitis na hindi bumalik sa sariling bayan ng aking mga magulang, sa bayan kung saan naroon ang mga magagandang alaala ng aking kabataan ay masisilayan. Tulad ni Orphan a na-homesick at umuwi. At Tulad din ni Jose Rizal na umuwi parin kahit alm nyang sya’y babarilin. yun ang nakita ko kay Orpah. Sya ang champion sa akin.
3. Which character in the Bible do you best identify with? Why? How would this help explain your sense of calling or vocation?
Shamgar
Shamggar isang karakter sa Old Testament. Isa sa mga hukom ng Israel subalit kakaiba sa ibang hukom ..nabanggit lang sya ng dalawang ulit sa biblia..walang pagpapakilala, walang konklusyon walng binanggit kung gaano sya katagal naging hukom
Pero may binanggit doon nailigtas nya ang kanyang bayang Israel nagapi nya ang 600 Pilisteo gamit ang isang pang sudsod. Isang instromentong gamit sa pagsasaka. Isang pang sudsod ni hindi man lang ito espada o sibat. Pero sinabi sa kwento nagamit nya ang pansudsud para matulungan ang bayan nya.
Wala akong pang sudsod, pero meron akong pulpito at biblia. Maari kong gamitin ng may responsibilidad upang tupdin ang nais ipagawa ng Dios sa akin para matulungan din ang kanyang bayan.
4. Theological Education in many South East Asian countries is grounded on the Critical Asian Principle. How do you understand this fundamental cornerstone? What are its strengths and its weaknesses?
Ang Critical Asian Principle ay isang hernaneutical principle na ginagamit sa pag bibigay ng kahulugan sa isang parikular na texto. Sa pag tingin ng mga asyano. Upang maunawaan ang ating konteksto. Napakaganda nito sapagkat napakalapit sa ating mga gawi ang mga kwento ni Hesus sa Ebanghelyo..marami nga ang nasasabi asino daw si Hesus,matindi ito, Pilipino daw sya. At ang matindi pa ditto. Ilokano pa! Isa lang ito sa mga ginagawa nating pag ko contextualize na may impluwensya ng ACP. Maganda ito dahil ito ay pagtatatnyag sa ating sariling kultura at teolohiya. Sa isang banda hindi maikakaila ang Bias nito ay sa mga Asyano lamang. Yun nga lang! papaano ang iba? Siguro nga lahat ng prinsipyo ay hindi maiiwasang palaging may bias. Wag lang sana itong maging pagkakaktaon para mahadlangan ang pagkakaisa at pagkakakpantay pantay na nais natin lalo na at sa pagpapahayag ng pansariling paniniwala at prisipyo. Sa katapusan Gusto kong I Quote ung sinabi ni Victor R. Aguillar sabi nya; “The challenge now is how to build a sense of community that goes beyond the traditional boundaries of clan, tribe, status, class, region and religion. A community with which each member and group can identify themselves, in which different groups feel responsible for resolving disputes and solving problems through joint action and dialogue and whose destiny, therefore, each can regard as its own. This is the context of theological education in Asia. This is where we do theology “
5.What is your understanding of the Church’s ministry to the present Philippine context and what is its implications in your task as cultural transformers?
Ganun parin. Gaya ng Sinabi ni Hesus ang ministeryo ay pagmamahal sa Dios at sa tao. Loving God is Loving people. Ang ministeryo sa Pilipinas ay pakikipagrelasyon sa mga tao Pakikipamuhay, pakikisalamuha. Pakikilahok sa kanilang mga pangarap at pagbabaka. Pag labas sa Iglesya tungo sa pamayanan upang mapalawak ang paghahari ng Dios sa umpisa sa komunidad patungo sa pamayanan.
Amen
nagiging mababaw ang pang-unawa ng isang tao kapag hindi niya naranasan kailanman ang magutom, magpagod at hindi mabayaran ng sapat, at maging ALIPIN ng ibang tao, bansa at lahi. mahirap magsalita o magkuwento ng isang bagay na hindi mo pa nakita, dahil lumalabas na ito'y hear-say lamang. itigil na natin ang pagkakaroon ng romanticized na pagtingin sa isang sitwasyon o kuwento, magkaiba ang paghahari ng Diyos sa patungkol sa kaligtasan ng tao!!!!
pangalawa, ang ating assignment ay tungkol sa kung bakit naging subersibo ang mga talinghaga ni Jesus, kung bakit siya ipinapatay, hindi kung saan mo puwedeng impluwensiyahan ang ibang tao at igiit ang gusto mo na sa umpisa pa lamang ay mababaw na.
pangtalo, ang kuwento tungkol kina Naomi, Ruth at Orpah ay madalas na nating naririnig. ang pagigiging "ULIRAN" (diumano) ni Naomi ay isang malaking bagay (pagsasakripisyo sa sariling kapakanan?!). saan natin binibigyang kapangyarihan ang mga kababaihan kung puro pampering o pampalubag-loob ang alam nating ikuwento, alam kong may sari-sarili tayong mga nanay, kilala natin sila at alam natin ang mga kakulangan nila. iwasan na nating magpa-cute sa pagpapaliwanag! hindi na tayo mga bata. hindi tayo dapat maging isang malaking UTO!!!
Submitted to
Prof. Revelation Velunta
Prof. Lizette Tapia-Raquel
Submitted by:
Erlinda Ulanday-Layno
M/Div.Student,Senior
1.1 Tenants in the vineyard (Matthew 21.33-45, Mark 12. 1-12, and Luke 20,9-19)
This parable tells about the evil farmers or the tenants, for me the Pastor or the leaders on this parable were the tenants or the farmers. If I will be the farmer or tenant in the community which I have been serving now, I will not follow what the evil farmers did in this story. As a farmer the land we till or nurture, the landowner was God, so we will be accountable to whatever we did to other servants of God He send to ask what are the fruits or what happen to all people we are pasturing and caring. .
As a farmer or the Worker who serve the Lord this challenge me more to take care, nurture and serve the people whom God gave me to teach and serve. The soil or land represents the hearts of those who truly accepts God’s message
And to the peasant farmers who have been dispossessed of their land and
have to worked under unjust tenant systems a reality in our Agrarian Reform Law
Hindi nangyayari ang tunay na nakasaad sa ating mga Reform Law. Laluna pa nga
sinisikil sila nang mga Haciendero o mga taong nag-mamayari ng lupa, bukod
sa nangangamkam o nag-aagaw pa sila sa mga walang kakayahang ipagtanggol ang
kanilang karapatan bilang mga nag-mamayari ng lupa.
Katumbas ito ng kakayahan din natin bilang mga magsasaka ng Diyos
na mamahayag at magmartsa sa mga kinauukulang mga tao para ipagtanggol ang ka-
rapatan nang mga mahihirap at sinisikil na kinabibilangan ng masang inaalipin ng
mapang-aping mga maykapangyarihan na sila sana ang mgbigay nang katarungan
sa mga mahihirap bagkus sila pa ang naninikil at binigyan sila ng babala dito ng
Diyos ang nag-mamayari ng lupa.
1.2 Workers in the vineyard (Matthew 20.1-16
Messages and challenges for me on this parable was that , in God’s grace there was a uniform and the same amount of love, salvation given to the one who work and hired for his vineyard or to the communities we serve whatever time we accept and serve the Lord God.
Thus this parable will also empower those who were only daily wage earners who have no security and whose families have to face the treat of starvation each day. God was so kind that knows what to do for the money or blessings He wants to give to his workers“
2.1. “The Fall” (Genesis 3)
Open: If you are in the scenes who do you think the cause of the fall?
Dig : Who were the cause of the fall of man.
Reflection Who was the champion redeemer of the stories
Evil –the sender----object –the fruit----receiver-woman
Evil-the opponent—Subject-woman—helper - Man
In this story the man was the one to be responsible to fall.. Gen. 2:16 And the Lord God commanded to the man. You are free to eat from any tree in the garden. 17. but you must not eat from the tree of the knowledge of good and evil for when you eat of it you will surely die.. Man was only the one created, woman was not yet in the scene, so the man for me should tell the woman the consequences of eating the fruit of the tree of knowledge.
The champion redeemer of the stories was the woman because she was the brave one who teach the man to know the good or evil and they were not innocent enough even a bad or evil hissed them. They can select what is good or bad.
2.2 RUTH the MOABITE WIDOW
Open : Even you are not part of the plan of God can you still
follow God?
Dig : What God reward Ruth for being faithful and kind to her
Mother in law?
Reflection :Who was the champion redeemer of the story?
Theme: Even in times of crisis and despair. God abundantly blesses who live according to his plans. The fundamental human values of love, faith, trust and goodness are greater than the hatred and violence of men, and they continue from generation to generation as a light to guide those who look for the true meaning of life.
Dig. God rewarded her faithfulness and kindness to her mother-in-law by providing for Ruth’s physical needs. As Ruth went out to get food, she came upon a field where the owner allowed her to gather as much leftover grain as she needed.
Reflection: God’s provision did not stop at Ruth physical needs. God continued to show his faithful love to Ruth and to her husband Boaz by honoring them through their descendants, among whom were King David and hundreds of years later, Jesus Christ.
1.) TENANTS IN THE VINEYARD (Marcos 12:1-12)
1.1. Kung tutuusin, malaking pasasalamat sana ng mga tao sa may-ari ng bukirin dahil nakalikha ito ng kabuhayan para sa kanila. Mayroon silang mapagkukunan ng ikabubuhay sapagkat sila ay kasama sa isang lupang taniman.
Ngunit nang dumating ang anihan, matapos ang mahabang panahon na nawala ang may-ari, maymalaking mga pangyayari sa kuwento na nakakatawag ng pansin.
1. Bakit sobra ang galit ng mga kasama sa may-ari? Umabot pang binubugbog ang mga sugo ng katiwala.
2. Bakit hanggang sa kahulihulihan, ang hinahabol ng may-ari ay ang parte o kaniyang parting kinita ng taniman?
3. Bakit hindi siya nakikipaglinawan o nakikipagtagpo sa gitna o alamin ang dahilan bakit sinaktan ang kaniyang unang ipinadala.
4. Bakit hindi niya naisasaalang-alang na mapanganib nang magpapunta doon ng katiwala dahil mamamatay uli ito o kaya ay masasaktan lang muli kagaya ng mga nauuna.
5. Kahuli-hulihan, isunubo niya ang kaniyang anak upang makuha ang kaniyang kinita at para katulad ng mga nauna ay papatayin din.
Mukhang ang kita o tinubo niya ang pinakamahalaga sa lahat, di man lamang siya naawa sa mga naunang mga isinugo na bagamat mayroon ng pattern ng karahasan na papalala ay di pa rin siya tumigil sa pagkuha ng kaniyang kinita.
Hindi rin naipaliwanag kung magkano kaya ang kinukuha niya? Hindi kaya ito ang isang malaking dahilan kung kaya galit na galit ang mga kasama?
Kung titignan ko ang aking lipunang pinaglilingkuran, di malayong ito ay nagaganap. May tinatawag na social unrest sapagkat ang mga kunwaring nagmamagandang magbigay ng trabaho na minumukhaan ng mga “DEVELOPMENT PROJECTS” ay hindi totoong nakakatulong sa mga taong nasa paligid ng mga proyektong ito. Ang Ubasan ay maitutulad sa isang malaking development project, kung saan ang nakakaramdam lang nito ay ang mamumuhunan, sa totoo lang, walang namamasukan ang guminhawa ang buhay, kundi sa lipunang ang sistema ay monopolya ng mga kapitalista ang manggagawa ay di umuunlad dahil walang pagkakataong umunlad, samantalang ang kapitalista ay namamaga ang taba sa mata dahil sa laki ng mga kinikita at nakakamkam. (Awit 73). Mas kilala ito sa tawag na leveraging, kung saan ang katawan ng kapitalista ay kanilang pinararami sa katauhan ng mga manggagawa upang ang mga manggagawa ay kumita ng para sa may-ari.
Timawa ang may-ari, kung minsan kagay rin ngayon may mga mayayaman at kapitalistang, sa ngalan ng masmalalaking kita, kahit kanilang mga anak ay ginagamit upang makatulong sa kanilang katakawan, halimbawa ay ang mga mayayamang ikinakasal ang mga anak sa mga taong mayimpluwensiya na makakatulong sa kanilang ambisyon.
Ang ginawang pagpatay at pananakit ng mga kasama sa mga representante ay isang pahiwatig na ang kanilang kasama (ang may-ari) ay hindi mabuti, hindi nila nagugustuhan ang kaniyang ginagawa sa kanila.
May mga pagkakataon na ganito ang paraan upang makapagpahayag ng katotohanan, kung ang inaagaw ay dignidad, kalayaan at pagkatao, kalilangang tumutol, kailangang ipahayag ang tuwirang pagtutol sa sobrang katakawan ng sinuman sapagkat ito ay magbubunsod ng kakapusan sa iba.
Bilang mga taong simbahan, hindi kalian man sago tang kabaitan at pagsasawalang kibo sa mga karanasan n gating mga kaanib na sinasalaula at pinagsasamantalahan ng mga tuson at timawang kapitalista. Dapat silang tinuturuang tumutol at sinasamahang lumakad tungo sa SHALOM!
1.2. WORKERS IN THE VINEYARD (Matthew 20:1-16)
Kung papakinggan ang katwiran ng may ari ng ubasan noong mag reklamo ang unang manggagawa na siya ay dinaya nito ay tila maykatwiran nga.
Ito ay naglalarawan ng ilan lamang sa mga hindi mabilang na patakaran sa paggawa na hindi malinaw, o hindi makamanggagawa kundi kasangkapan ito ng mga mamumuhunan upang ilusot ang mga lope holes ng kanilang pamamalakad.
Maraming nakakaranas sa atin ng over working pero under paid, kung ano ang napakahirap na trabaho yun pa ang pinakamaliit ang suweldo, samantalang baliktad sa ibang mga bansa. Yung mga nagtrabaho ay halimbawa ng mga manggagawang napapaboran at nakakawawa ng mga kapitalista, mayroon doong yung oras at sahod ay mukhang pantay naman, mayroong under paid over work, overpaid under work. Tuwiran ding ang may-ari ang nagreregulate ng batas sa paggawa, hindi makamanggagawa kundi pabor sa kaniyang mood at trip ika nga. Napakadelikadong batas sa paggawa kung ito ay ginawa at pinaiiral na pabor sa mga kapitalista, ngayon ay patuloy na naglalabasan ang mga pang-aabuso ng mga kapitalista sa mga mamamayan, nandiyan ang MERALCO, nandiyan si Lucio Tan na nanalo laban sa demanda ng pamahalaan sa kaniya, nandiyan ang mga Cojuangco at marami pang iba na tumutubo na nga ng malaki, nandadaya pa at gingamit pa ang mga batas pabor sa kanila, di ba sariwa pa sa atin kung paanong ang mga Cojuangco at si dating DOLE Sec. Patricia Sto. Tomas ay ginamit ang batas upang supilin ang mga nagpoprotestang manggagawa at kasama ng Hacienda Luisita, upang mapaboran ang mga Cojuangco.
Samantalang ang istorya ni Jesus ay subersibo o isang pagmumulat at panghihikayat na baligtarin ang batas ng lipunang hindi makatao, noong kaniyang panahon, kung saan ito rin ay tugon ni Jesus sa sitwasyon noon, dapat itong magpatuloy na maikuwento na nakalapat sa sitwasyon natin ngayon, ito ay kuwento ng buhay, pakikibaka, paglalakbay patungo sa SHALOM, paglakad na kasama ang Dios, paglalakbay na pinangungunahan ni Jesus, tayo nang sumama..
2.)
2.1. “The Fall” (Genesis 3)
Kahit sa kuwentong ito ng di umano’y unang mga tao, makikitang ang kababaihan ay ginagawang pangalawa, ang instruction sa halamanan ay ibinigay kay Adan at si Adan naman ang nag echo kay Eva. Nilikhang una ang lalaki at isinunod ang babae (di ba kayang lumikha ng Dios ng sabay, puwede ngang ipagbutis sa iisang tiyan ang dalawang sanggol).
Dahil sa ganitong ginagawa ng Dios kay Eva at ni Adan, si Eva ay nasusupil sa kaniyang kalayaang makaalam ng katotohanan na makapag-iingat sana sa kaniya dahil nasa paligid lamang nila ang ahas, kung papansinin natin ang umpisa at katapusan ng mga pakikipagtalastasan ng ahas kay Eva ay nagsimula sa mali nagpatuloy na mali at na tapos na mali. Kaya si Eva na second hand recipient ng katotohanan at kasunduan ay madaling masisilo, ano ang kaniyang ikakatwiran kung ang mga dapat na maging katwiran ay hindi ibinigay sa kaniya?
Noong nag-iisa pa si Adan, siya’y malungkot, kaya marahil ay hindi niya napansin ang kagandahan ng paligid dahil, abala siya sa kabibigay ng mga pangalan sa mga hayop. Ngunit dapat ikatuwa ng Dios ang sa isang babae, si Eva dahil siya ang unang nakapansin sa kagandahan ng nilkha ni Yahweh (vs. 6). Kadalasan ang babae ang nakakakita ng kagandahan ng mabuhay, kaya mas mahaba ang endurance ng babae sa hirap, mayroon siyang katangian na maspahalagahan ang kabaligtaran ng mga pangit, (ito ang dahilan kung bakit masmaraming nagpapakamatay na lalaki kaysa babae), hindi panganib ang nakita ng babae kundi kagandahan ng bunga.
Kung nabigyan lamang si Eva ng pantay na pagtrato sa Hardin ng Eden , marahil ay hindi ganoon ang nangyaring daloy ng kasaysayan. Kung humaharap sana si Adan sa Dios ay isinasama niya si Eva, hindi sana second hand steward si Eva. Sa totoo’y talagang matalino ang ahas, dahil sinimulang niyang pasukin ang pinakamahina sa hardin, ang babae, mahina sapagkat itinuring at ginawang mahina, na hindi naman sana siya ganoon. Ang dios ng Hardin ay hindi makababae. Ang dios ni Adan ay hindi makababae, dahil hindi man lang hinahanap si Eva pag mayroong reporting at evaluation na ginagawa sila ni Eva.
Kung pagmamamasdan ang buhay ni Adan sa Hardin, napakalungkot nito, mukhang Dios lang nag nasisiyahan dito (Genesis 1:31), pero kung si Adan ang magiging sukatan, malungkot mamuhay sa hardin, ang kalungkutan ni Adan ay nag-iba nang dumating si Eva, ang paikot-ikot at di nagbabagong trabaho ay hindi sana maiiba, walang pagkakataong lumago si Adan sa Hardin, yun at yun din ang ginagawa niya araw-araw. Ang kuryosidad ng babae ang nagbigay ng bagong kahulugan sa buhay ng malulungkuting lalaki. Bagamat sila’y napalayas, sila naman ay nagkaroon ng kalayaan upang lumago ang buhay sa pamamagitan ng pagkakaroon ng mga anak at kapitbahay.
2.2. Ruth, Naomi at Orpah- ang tao ay laging guided ng kaniyang paniniwala, at ang paniniwalang iyan ang magbibigay sa ating kapalaran, posibleng paborale sa atin o kaya ay pahirap, ang palatandaan ng matalinong tao ay natututo at nakapagpapasya ng mas maganda, mas tama at mas kapakipakinabang kaysa dating mga pasya.
Alam kong alam ni Ruth at Naomi na ang babaeng nababalo sa kanilang kultura ay nawawalan din ng mga ari-arian at karapatan sa mga ito kahit pa ito ay pag-aari ng asawang lalaki. Kaya kung magpapatuloy silang parehong balo, pareho silang palaboy at walang ari-arian. Pinili ni Ruth si Naomi at si Orpah naman ay piniling bumalik sa pamilya, mahirap mabuhay noon ang balo, dahil sa turing sa mga kababaihan. Kaya marahil ito ang nagtulak kay Orpah na bumalik na lang sa kaniyang pamilya. Sa panahong ang mga kababaihan ay walang proteksiyong sosyal, pulitikal at maging ang pamilya (partikular sa kulturang Hudyo), saan at paano kaya magus-survive ang babae? Mapupuri ko sana kung napatunayan talaga ni Ruth at Naomi ang buhay na walang tulong ng lalaki, subalit sa huli ay lumapit din sila at nakipag- connived sa lalaki para mabuhay, sa garapal na salita tila ili-alok ni Naomi si Ruth kay Boaz. Parang mas mapupuri ko pa si Orpah dahil hindi niya ibinenta ang sarili sa lalaki para mabuhay. Hindi malaking kawalan ng babae na mabuhay siyang walang asawa, dahil may pamilya pa naman, may kaibigan pa ay higit sa lahat may sarili siyang kaluluwa.
3. Nakikita kong ang sarili ko ay katulad lamang ni Andres, tulad ni Andres wala akong malaking talino, malaking abilidad. Tingin ko ang mayroon ako ay maliliit na bagay lamang na sinisikap maipaglingkod ng kapakipakinabang sa mga tao. Noong ako ay kumukuha ng AB Psychology sa Wesleyan University-Philippines, tinanong ako ng aming feature editor (kasama kasi ako sa Student Paper ng nasabing unibersidad, bilang circulation manager at columnist), ano daw ang tingin ko sa buhay ko at ano ang tinutungo nito. Bilang tugon, dumukot ako ng tatlong barya na magkaka-iba ang hugis at halaga, at agad ko itong inihelera mula sa pinakamaliit hanggang sa pinakamalaki. Tumingin siya sa akin at sinimulan ko na itong iapaliwanag, “dati akong biente singko sentimos, ngayon dahil sa biyaya ng Dios ako ngayon ay isa nang piso, nangangarap akong maging limang piso, at kung ako ay isa nang limang piso, ang aking halaga at laki ay itutulong ko sa mga mas maliliit sa akin” natuwa at tila humanga ang aming feature editor.
Hindi naging dakilang alagad si Andres pero nakapagdala siya ng dakilang alagad kay Jesus si Pedro, hindi siya nakapagdala ng isda at tinapay kay Jesus ngunit nailapit niya ang batang may dalang isda at tinapay upang makakain ang libo-libong tao.
Hindi ako ang sagot sa mga pangangailangan ng tao ngunit kayak o silang ituro at samahan sa kasagutan ng kanilang pangangailangan. Kung dati-rati ako ang pasimuno ng kalokohan sa mga taong nagiging kakilala ko, tinawag ako ng Dios upang makapagturo ng pintuang makapagpapalago sa tao.
4. sa aking maliit na pagkaunawa, ito ay isang pagmumulat at paanyaya na ang atin teolohiya ay nakabatay sa ating sariling pang-amoy, panlasa, pananaw, pandama at kamulatan, mula sa ating sariling kuwento, pakikipagbuno sa buhay at paglalakbay tungo sa magandang hinaharap.
Nakikita kong ito ang totoong kailangan natin at naging takbo at naging kasanayan sana ng ating teolohiya noon pa. ito ang makakapagpaya sa ataing sapagkat ito ay pagpapalaya sa paraan at uri ng pag-iisip at iisipin. Hindi hiram kundi sariling atin, kung lalaya ang ating pag-iisip lalaya ang ating buhay dahil isip ang naghahanda kung saan tayo pupunta. Kung lalaya an gating isip, makikita natin ang ating natatanging hugis, kulay at pagkatao, bilang Filipino, Kristiyanong Filipino at katiwalang Filipino. Wala akong nakikitang mali o kahinaan ito lalo na kung hindi naman ito kakasangkapanin para magtangi at magbuo ng pagkakahiwahiwalay.
5.Ang tingin ko sa ministeryo n gating mga simbahan ngayon ay napaka-self serving, halimbawa na lang ang social concern ay sa loob ginagamit samantalang ito ay panlipunang pagtulong at malasakit. Passive ang mga churches ngayon dahil hindi nila idinidikit ang kanilang sarili sa lipunan, ang asin na walang contact sa pagkain ay walang silbi at hindi ito nagagamit. Hindi lamang passive kundi maintaining church din, ayaw nang magmisyon, mag-involve sa outreach, kundi ang kaabalahan na lamang ay magpaikot ng yun at yun ding mga uri ng activity na ginagawa sa pare-parehong lugar, ng pare-parehong tao, pinangunguhanan ng pare-parehong lider.
Malaking hamon ito para sa akin, sapagkat ang isa sa pinakamahirap na banggain ay ang mga nakasanayan, mahirap itong talakayin, burahin at palitan dahil nakasanayan, parang libag na naging banil, na kung ito ay hihilurin o aalisin na sa balat ito ay masakit na at masmalamang kung minsan dahil hindi kayang tiisin ang hapdi, khahayaan na lang sa balat. Dalawang iglesia na ang aking napaglilingkuran na piniling ako ay paalisin kaysa mapakailaman ang kanilang mga nakasayang tsismisan, pagkakampi-kampi, agawan ng kapangyarihan at marami apng iba.
Ang anomang nakasanayan at umiiral na sistema ay mahirap palitan, mahirap bunutin ang isang punong matagal nang nakatanim. Ang sistema ng korapsiyon halimbawa na lang ay napakahirap sawatain, kahit pa nga nagbuwis na ng buhay ang marami, nandiyan pa rin. Kahit si Jesus ay hindi niya nabago ang mundo, ngunit nabago ang mga taong dumikit sa kaniya, lahat ng lumapit sa kaniya ay napaglingkuran at naliwanagan. Ang hamon marahil sa atin ay magsimula rin tayo sa ganoon, hindi kailangang tayo ay maging napaka-idealistic kundi gawin ang kasabihan ng mga intsik, ang simula dawn g milya milyang paglalakbay ay mula sa unang hakbang.
From Sonny T. San Pedro
M-Div. Sr.
At last now I remmber my password, though I already submitted this paper at the mailbox, I want to Post all my reaction and reflection on my blog, pls. do write your comments on my blogsite. thanks
1. BIBLE STUDY METHODS AND CURRICULUM DEVELOPMENT
Take-Dorm Examinations
San pwint Prof. Revelunta & Prof Liztapiaraquel
M.Div Senior July 31,2008
1.1 Tenants in the Vineyard (Mt. 21.33-45, Mk.12:1-12, and Lk. 20:9-19)
I think that this parable is like the present situation of our world today. Most of the Leaders did not want to lose their authority and their position and they wants to stand firmly in their position. They don't wants to give-up their position into others hands, they want to control themselves. If someone tried to success their position/against them and they killed them. We know that this is clearly an historical parable. The Lord is the owner of the vineyard. The vineyard is a symbol of Israel and the vine-growers, who are stewards of the vineyard, are the religious leaders who reject the Lord. But the Lord comes to them again and again, through His representatives even though they reject His kindness.
The Lord was not finished with Israel. Finally, God sent His Son. Jesus himself had spoken this parable. He understood what would become of his own self. Instead of respecting His Son, the vine-growers saw an opportunity to take the vineyard for them. "The peasants spoke with each other. 'This is the heir. Hey, let's kill him. By doing that then, the inheritance will become ours.' Then they seized the son and killed him, and threw him outside the vineyard," (12:7-8). Jesus asked the chief priests a question. "Well, what will the master of this vineyard do?" Then, he answered his own question himself. "He must come back and kill the peasants and give the vineyard to some other people," (vs.9). This is the appropriate conclusion that one would forecast. But, please take notice that Jesus did not include this conclusion into this parable at all whatsoever. The story up to the very end only goes that "they seized the son and killed him, and threw him outside the vineyard."
We, too, are hearing this question from the Lord standing at the same point (but in a different time) and hearing this parable. "They seized the son and killed him, and threw him outside the vineyard." One can also say that's what the Jewish leaders at that time have done. But, one can also say that is what we human beings have done. God sent his only son Jesus Christ into this world. It was the final message spoken from God to the world. God demonstrated that he does not want to destroy us with his power, but he wants us to return to the originally intended relationship with Him. In spite of that, we human beings ended up murdering the Christ. We live in the world that has murdered Christ. We are one of the human beings who have murdered Christ. We are told in verse twelve that the chief priests, scribes and elders of the Jews knew that the Lord Jesus had spoken the parable against them. Like the leaders of the Jews, most of the people did not like to tell their real attitude or behavior. That reason, most of the leaders they want to execute there against persons. Therefore, they knew that Jesus against them this parable and they wants to arrest him and killed him. That is one of the fact reasons that Jesus was executed telling this historical parable.
2.2 Workers in the Vineyard. Mt.20:1-16
The parable of Mt 20:1-16 originally ended at v 15 and the key to it is the last phrase of that verse: 'because I am generous.' It is this generosity that explains the apparently capricious conduct of the householder. For, indeed, at first sight, it does seem unfair that all the workers were to receive the same wage. But when we understand his motive we judge his conduct very differently. A denarius represented a day's wage, just enough to support a family; anything less, and especially payment for a single hour, would be inadequate. It is because he had pity on them that the owner called them to the vineyard in the first place, and it is because he has pity on them that he pays them all, the full wage. There 'is nothing arbitrary in his conduct - it is the action of a man who is full of compassion. So, too, does God act, for God is all goodness and mercy. This is the message of the parable. But if we look again we see that it is two-tiered, that it is made up of two episodes. First we have the hiring of the labourers and instruction about their payment (vv 1-8), and then follows the indignation of the recipients who feel themselves cheated (vv 9-15). It is characteristic of such parables that the emphasis falls on the second part. Because that is so here, we should realise that the parable is aimed at people who resemble the murmurers. The fact is: God is not 'fair'! The parable shows what God is like, full of compassion for the poor - and for sinners, poorest of the poor. It points out how wrong-headed it is to be scandalised by his great goodness. Matthew is hitting at some 'begrudgers’ within his community. God's prodigal goodness is an affront to human level-headedness. God's love of sinners is an insult to the pious.
2. The Fall (Genesis 3)
Before the fall the first man and woman Adam and Eve were innocent, like a child doing nothing but good which pleases the parent. They even no understanding on between good and evil. The Serpent came to Eve and tempted and asked “Has God indeed said, you shall not eat of every tree of the garden?” Gen.3:1b. Eve reply to the serpent and said, “We may eat the fruit of the trees… but of the fruit… in the midst of the garden… you shall not eat it,… lest you die.” Serpent persuaded Eve to eat saying that you shall not die, even you shall be like God and knowing good and evil. Eve ate the fruit and gave it to her husband. After eating their eyes were opened and they knew that they were naked.
Even though Eve follow Serpent and became sinner by eating the fruit of the tree she stood as a mother of all the living. If there was no Eve there will be no person on this earth as God promise to fill. Eve become the mother of all living Vs.20. Because of her the population on earth increase and through her the redeeming work become a reality to all human being. There is no either sinner or sacrifice there will be no deliverance.
Ruth
Famine came to the land when the judges ruled Israel. Elimelech of Bethlehem moved his family to Moab. In their ten years there, Elimelech died. His two sons were married to women of Moab. But then they died too. Noami heard that God had brought good harvests to Israel. She decided to return and told her sons’ wives, “Return to your mother’s home… she kissed them both and they wept together. Orpah has returned to her people, but the second, Ruth wouldn’t leave Naomi and said, “Where you go, I’ll go, where you live, I’ll live … only death will come between us.”
Here, Ruth become the redeemer. Ruth insisted her mother in law Naomi to go and live with her and pledge to take care till the end. Noami knows Ruth’s strong decision to go and live with her. She no longer said to go back and they returned together to Bethlehem. Naomi saw Ruth decision was firm and will become the redeemer to many.
3. Vashti
In the book of Ester, the first woman from whom we can learn her distinctiveness are clearly mentioned, Vashti. This is the woman I like most among the Bible characters. For many Christians, we look down Vashti for her behavior of refusing the king’s order. In fact, Vashti bravely stands against the king’s command to retaining her dignity.
The author here introduces a touch of the burlesque, Vashti’s refusal to comply with the king’s demand is perceived by the men as a grave threat to the dominance of every husband in the kingdom Ahasuerus and his courtiers appear as hapless buffoons before the calm strength of Vashti and, by application of all their wives.
The motive for her refusal is not given in the text, which has led to much speculation in the commentaries. For instance, the Targum informs the reader that the king wished Vashti to appear naked before the company and that out of modestly she refused. Vashti serves mainly as a foil for Esther although her character is in some ways more congenial to the modern woman. She is a strong female character who loses her position as a result of her refusal to acquiesce to the greater society’s demands upon her. It is a ironic that her punishment gives her exactly what she wanted, she is no longer to appear before the king.
In spite of loosing her position as a queen, the revolt of Vashti introduces the point of feminism that she is loyal to her own dignity as a virtuous woman. To let the queen appear nicked before the company is arbitrary and unreasonable command. Therefore, Vashti’s disobedience and refusal to enter the king’s presence is quite right and it is the very good example for the other women to stand firm for their own dignity and glory.
Some beautiful young girls today are interested in displaying their beauty the audience advertisements, fashion shows, videos and movies. There are also stage shows, modern shows, karaoke which young people enjoy them very much. In such occasions like these, men are the majority, coming to the performance and see the beauty of different ladies. In fact, this is very dangerous for these young ladies as they perform themselves before the men. Vashti said a vary good example for the girl today to value themselves and maintain their personal beauty and dignity. When I become a Pastor, I will also proclaim about this to the women in Myanmar to keep their dinity.
4. Critical Asian Principle
The Critical Asian Principle has been the framework applied by ATESEA and SEAGST in theological education. In 1972 at the Senate meeting in Bangkok, the CAP formulation was introduced by Emerito P. Nacpil and officially adopted to provide basis for theological construction and education in Asia.’. The primary concerns behind the implementation of the CAP were twofold: to promote an Asian orientation in theological education in Southeast Asian region and to seek and identify what is “distinctly Asian and use such distinctiveness as a critical principle of judgment on matters dealing with the life and mission of the Christian community, theology, and theological education in Asia. We believe it has achieved its purpose reasonably well in assisting the process of doing theology and teaching theology in Asia for many years.
However in today’s context, given its peculiarities and changing needs, we realize there is a need to review the CAP in order to intensify Asian theological reflection and theological training. Hence the need to revisit and rethink the CAP was suggested at the Taipei 2004 meeting by the ATESEA Executive Committee. The reason is that Asia today no longer exists for Asia alone, but is part of the global village. The ‘critical Asian principle’ which was adopted almost 30 years ago by Asian theologians to be used for contextualization in Asia needs now to be expanded in order to cope with the rapid changing situation of Asia and her relation to the global world. We need a new principle, an ‘Expanded Critical Asian Principle’ with a global reference. The earlier ‘critical Asian principle’ adopted by Asian theologians was mainly confined to its theological focus on Asian territory and Asian religions, cultures, experiences and histories. It "seeks to identify what is distinctively Asian and uses this distinctiveness as a critical principle of judgment on matters dealing with the life and mission of the Christian community, theology, and theological education in Asia. But the theological focus of the ‘Expanded Critical Asian Principle’ must be on a wider global frontier or arena, taking into account all that is happening around Asia and outside Asia to help articulate a new relevant theology for Asia and the world.
5. The Church’s Ministry in Myanmar context
The church is not intended to take over the state, or to see itself as the state, this does not mean that the church need not be concerned with socio-economic conditions in our society. In fact, the Bible lays special responsibility on the people of God, including the New Testament church, to watch out for the disadvantaged members of society. For me this should be the main ministry of the churches, especially in Myanmar. We will look briefly at some aspects of this area of biblical teaching.
The ethics of generosity in helping the poor is rooted in the person and work of Christ himself according to 2 Cor. 8:9, "For you know the grace of our Lord Jesus Christ, that though He was rich, yet for your sake He became poor, that you through His poverty might become rich." This example of Christ's should lead us to see our responsibility to use the wealth God has entrusted to us to glorify him by sharing with the poor. John draws the connection this way: "We know love by this that he laid down his life for us; and we ought to lay down our lives for the brethren. But whoever has the world's goods, and beholds his brother in need and closes his heart against him, how does the love of God abide in him? Little children, let us not love with word or with tongue, but in deed and truth. (1 Jn. 3:16-19) Christ's love should move us to compassion for those who are suffering from poverty. Jesus agreed that caring for the physical needs of others is an essential part of what it means to love others as we love ourselves in the parable of the good Samaritan. (Lk. 10:25-37)
We are all made in the image of God, and it should pain us that there is gross inequality. When Paul led relief efforts for the poor believers in Judea, he reasoned with the Corinthians that they should give generously to the effort because, "this is not for the ease of others and for your affliction, but by way of equality--at this present time your abundance being a supply for their want, that their abundance also may become a supply for your want, that there may be equality; as it is written, `He who {gathered} much did not have too much, and he who {gathered} little had no lack.'" (2 Cor. 8:13-15) Of course, the ideal is not that all Christians become poor so that there will be equality. Rather, the ideal is that the poor become more prosperous so that their needs are met. Jesus taught caring for the poor in very strong terms when he described this scene at the last judgment: "Then the King will say to those on his right, `Come, you who are blessed of my Father, inherit the kingdom prepared for you from the foundation of the world. For I was hungry, and you gave me {something} to eat; I was thirsty, and you gave me drink; I was a stranger, and you invited me in; naked, and you clothed me; I was sick, and you visited me; I was in prison, and you came to me.' Then the righteous will answer him, saying, `Lord, when did we see you hungry, and feed you, or thirsty, and give you drink? And when did we see you a stranger, and invite you in, or naked, and clothe you? And when did we see you sick, or in prison, and come to you?' And the King will answer and say to them, 'Truly I say to you, to the extent that you did it to one of these brothers of mine, even the least of them, you did it to me.'" (Mt. 25:34-40).
Paul makes it clear that we should also prioritize the needs of Christian poor, without neglecting non-Christian poor. (Gal. 6:10) However, this support of the poor is for those who are victims of tragedy, or who are disadvantaged, or not able to work. It is not for those who are unwilling to work. (2 Thess. 3:6- 10).
Finally, the extent to which we go in helping the disadvantaged is a matter of private conscience. It is not to be legislated by the church. This can be seen from Paul's comments in 2 Cor. 9:7 "Let each do just as he has purposed in his own heart. . . not under compulsion. . ."
If You Think You Can! for Teens: Thirteen Laws for Creating the Life of Your Dreams
Most teenagers set out unequipped to achieve. Just as there are laws that govern nature, there are also laws that govern performance and achievement. Unfortunately, teenagers and adults alike are either not aware of them or simply do not apply them. As a result, many people chase after goals and find that the results they desire constantly elude them.If you want to achieve something or get somewhere in life, you must understand the fundamental and governing laws that turn dreams into reality. Over the last few hundred years of recorded history the common denominators that lead to personal success have consistently surfaced. Join T. J. Hoisington as he shares with you these time-tested principles.
Post a Comment